28. Bölüm "ayrım"

70 5 0
                                    

Bölüm şarkısı: Kolpa-hoş geldin ayrılığa

***

Hızlı bir şekilde uyandım. Ben neden uyuyordum?

Yoksa onca yaşadığım şey bir rüya mıydı? Aslında hiçbir şey yaşamamış mıydım? Şu an mesela biz Görkem'le ben sevgili değil miydik?

Bunu anlamanın tek bir yolu vardı. Tabi ki Görkem'i aramak.

Büyük bir riske girecektim ve Görkem'i arayacaktım. Eğer dün sevgili olmadıysak muhtemelen telefonumu bile açmazdı.

Telefonumu açıp h harfine geldim. Ve Görkem'in numarasına tıkladım.

1. Çalış, açmadı.

2. Çalış, açmadı.

3. Çalış gene açmadı.

4. Çalış son umut.

Açmıyordu. Ben gene hayal kırıklığına uğramıştım. Bunca yaşadığım şey sadece hayalini kurduğum birkaç düşünceydi. Bu sadece bir rüyaydı.

Gözüm dolarken telefonu kulağımdan uzaklaştıracaktım. Ama bir ses buna engel oldu. "Alo"

Belki de zorla açmıştı. O kadar aramaya ben dayanamazdım açıkçası. "Neden iki saat Sonra anca açtın?"

Şu an en büyük riski alıyordum. Eğer hala Benden uzaksa bu soruya sen ciddi misin gibi bir cevap verir Ya da gülerdi.

Umarım bu düşündüğüm iki şeyi de yapmaz. Yoksa bu sefer göz yaşlarım sel olacak

"Özür dilerim bebeğim uyuyordum da." Derin bir nefes aldım. Evet bunlar rüya değildi. Gerçekten yaşanmıştı Ve Görkem artık benim resmî olarak sevgilimdi. İçim kıpır kıpırdı.

Şimdi ise iki seçeneğim vardı. Ya trip atacaktım ya da hiçbir şey olmamış gibi onunla konuşmaya devam edecektim.

Ben de ikinci seçeneği seçmiştim. Adam uyuyordu sonuçta. "Bebeğim iyi misin? Sesin gelmiyor."

"Ben sadece korktum Görkem." Dedim. Artık o benim sevgilimdi. Gizli saklı hiçbir şeyin olmasını istemiyordum.

"Neden korktun?" Telaşlanmış gibiydi ses tonu. "Her şeyin bir rüya olmasından çok korktum. Bir an hiç yaşanmamış gibi geldi her şey."

"Evet sanırım bundan ben de korktum. Ama sen arayınca bu korkum geçti. Senin de geçsin. Biz artık sevgiliyiz. Ve dün her ne yaşandıysa hepsi gerçekti." Cümlesinin sonuna arsız bir ses tonu eklemişti.

Dün bir şey yaşanmamasına rağmen bu iması aslında hoşuma gitmişti.

"O zaman buluşur muyuz?" Görkem hemen konuya girişte bulunmuştu.

"Buluşuruz tabi." Ben de bu teklifi kabul etmiştim. "Hazırlan o zaman ben yarım saate kapındayım."

"Hazırlanıyorum. Görüşürüz." Telefonu kapatıp duşa girdim.

🕸

Dışarda yemek yerine beraber ben de kahvaltı yapmayı tercih etmiştik.

"Bak şimdi sevgilinin elinden kahvaltı yapmadım demezsin artık." Dedi Görkem elindeki bıçakla saçma sapan hareketler yaparken.

"Görkem bırak artık elindeki bıçağı. Bak bir yerine bir şey olacak." Havada atıp tutmaya çalışıyordu. Tamam başarılı oluyordu ama bu bir sonraki seferde başarısız olmayacağı anlamına gelmezdi.

İlk SeansHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin