İlk Seans

81. Bölüm "ateş"

Bölüm şarkısı: Demet Akalın - sepet

***

(Liyandan)

"Funda abla nasılsın?" Diye sordum. Beraber yemek yiyorduk. Bir bana bir Görkem'e baktı. "Nasıl olayım kızım? Oğlum sonunda benimle. Beraber oturup yemek yiyoruz. Mutluyuz."

Görkem masada öylece duran elimi tuttu. "Umarım o şerefsizden buraya da Notlar gelmiyordur." Kadının yüzü düştü. "Gelmiyor. Burayı daha bulamadı Sanırım."

"Aman iyi bulamasın. Rahat bıraksın artık bizi." Görkem tabağıma baktı. "Yemekleri beğenmedin mi? Bitirmemişsin bebeğim."

Yemeğe dokunmamıştım. Nedenini bilmiyordum ama hiç yemek yiyesim gelmemişti. "Aç değilim." Tek kaşı havaya kalktı.

"Sen?" Diyerek emin olmaya çalıştı. Başımı salladım. "Yemek yemek istemiyorum." Görkem şaşırdılar şaşırıyordu.

"Niye öyle bakıyorsun? Ben hep aç mıyım?" Buna ben de inanmadığım için önüme döndüm. "Sevgilim kusura bakma ama sen hep açsın. Şimdi de yemek yememen beni bayağı şaşırttı. Bence gayet ayarında bir tepki veriyorum."

"Gitme kızın üstüne." Funda ablaya katılıyordum. Gelmesin benim üstüme. Ne gerek var? "Yemek yemek istemiyorum."

"Tamam yemek yemek istemiyorsun. Ama neden? Zaten kahvaltıdan beri ağzına bir şey koymadın." Evet bu hiç normal değildi.

Ben neden yemek yemek istemiyordum. Ben neden bugün bu kadar halsizdim?

Elimi anlına koydum. Ben hasta oluyordum. Bunun başka bir açıklamadı olamazdı. Ben hasta olmadan önce yemek yemeği keserdim.

Yine öyle olmuştu. Uzun bir aradan sonra ben hasta oluyordum. "Görkem ateşime bakar mısın?" Bana abartma istersen der gibi baktı.

"Tamam yemek yememiş olabilirsin ama bu da hasta olduğun anlamına gelmez liyan." Tam olarak o anlama gelirdi. Elini anlama koymasını bekledim.

En sonunda dayanamayarak elini anlama koydu. Ardından geri çekildi. "Sen Sanırım hasta oluyorsun." Başımı salladım. "Bunun zaten başka bir açıklamadı olamazdı."

"Kızım iyi misin?" On da elini anlıma koydu. Ardından alt dudağını ısırdı. "Yanıyorsun kızım sen. Hadi yemeğini ye de ilaç iç. Fazla ateşlisin."

Son cümleden sonra Görkem güldü. "Öyledir." Gözlerim devirdim. "Sus Görkem." Funda abla çorbadan bir kaşık aldı ve ağzıma götürdü.

"Hadi azıcık ye güzel kızım." Onun bu ısrarını kıramadığım için çorbayı bitirdim. Ama daha fazla bir şey yiyemezdim.

Ben kaşığı bırakmışken Görkem odadan çıktı. İki dakika sonra geri geldi. İlaç getirmişti. "Ateşini alır." Dedi göz kırparken. Bari annesi buradayken yapmasaydı.

Yüzüne bakmadan ilacı içtim. "İyisin değil mi kızım?" Halsiz hissediyordum ama abartılacak kadar kötü bir halde değildim.

"İyiyim." Dedim. Elim anlıma gitti. Yanıyordum ben. "Seni hastaneye götürmemi ister misin?"

"Bu saatte mi?" Saat ondu. "Saatte bir şey yok ama saattin bir önemi de yok. İstersen sabahın dördü olsun. İyi değilsen götürürüm."  Çok düşünceli bir sevgiliydi.

"Çok iyisin ama o kadar kötü değilim. Biraz dinleneyim iyi gelir o bana." Başını salladı. Elimi tuttu ve beni oturduğum yerden kaldırdı. "Hadi o zaman seni evine bırakayım."