Author's Note (The Villain Series 1)

Kabanata 39

NAPADAING si Logan sa sakit ng kaniyang sugat sa labi at pasa sa ilong. Ginagamot siya ngayon ni Gon.

"I can do it, Gon." Sinubukan niyang agawain ang hawak nitong cotton pero iniwas lang nito.

"Ako na. Tingnan mo nga 'yang mukha mo." She pointed at his face. "Parang kaunti na lang magmumukha ka nang--"

"Corpse. You will look like a corpse," sabat ni Adamas na nakahiga sa sofa.

He sighed. "You should've just let that slide earlier, Mr. Adamas. What if he will come for us? Hindi pa man din natin siya kilala."

"Ano bang sinasabi mo, Lolo? Nakakalimutan mo na ba? Si Adamas 'yan. Kahit sino pang tao humarap diyan, hindi 'yan kakayanin," bulong ni Gon pero narinig naman ni Adamas.

"That is correct, my reddy readsy." Tango-tango pa nito.

Hindi na lang siya sumagot at hinayaang gamutin siya ni Gon. Maya't maya niyang sinusulyapan ang nag-aalala nitong mukha. Pokus na pokus itong naggagamot sa kaniya na animo'y ang laki ng tinamo niyang sugat.

Somehow, it made him smile. Seeing her worried about him, makes him forget the decision he made a week ago. He decided to move on and forget about his feelings. And to do that, he needed to distance himself in the meantime. Kasi kung palagi niya itong makikita, mahihirapan ang kaniyang puso.

Pero mukhang mas mahirap yata sa kaniya ang hindi ito makita araw-araw.

"Ayan, okay na." Ngumiti si Gon sa kaniya pagkatapos lagyan ng Betadine ang cut niya sa labi. "Kuha lang ako ng ice para sa pasa mo."

"Ako na. Thank you," pigil niya rito at tumayo. Nagtungo siya sa kusina para kumuha ng ice cube saka nilagay sa Ice Pack.

Naupo siya sa upuan ng lamesa bago bumuntonghininga. Ang bigat ng katawan niya. Gusto na ring pumikit ang talukap ng mga mata niya. Pagod na pagod siya.

Kinuha niya ang phone sa bulsa at tinawagan ang ina.

"Hello, Ma?" saad niya habang nilalagyan ng Ice Pack ang bridge ng kaniyang ilong.

"Oh, ano? Nahanap mo na ba kapatid mo?" sigaw ng kaniyang ina sa kabilang linya. May naririnig siyang mga ingay ng nagtatawanan.

"Yes pero hindi siya sumama sa akin. I found her in the club and I guess he was with his boyfriend." Judging from how the guy who punched him acted, he must be someone Hina knew.

"Ano?! Ito lang ang sasabihin mo sa akin?! Putangina! Wala ka talagang kuwenta, pati pag-uwi mo sa kapatid mo hindi mo pa magawa!"

Bahagya niyang nilayo ang phone sa tainga dahil sa malakas na boses ng kaniyang ina. Kumirot ang ulo niya dahil sa tinis ng boses nito.

"Putangina mo! Kasalanan mo 'to lahat! Kung hindi ka sana nagkukuwento tungkol sa buhay mo r'yan sa siyudad, hindi sana magkakaganiyan ang kapatid mo!"

Napakuyom ang kaniyang kamao. Lalong bumigay ang kaniyang nararamdaman dahil sa mga binitiwang salita ng ina. Bakit ba palagi na lang siya nitong sinisisi?

"Wala kang kuwenta. Ba't pa ikaw ang naging panganay? Wala kang silbi! Nang dahil sa 'yo naging ganito na tayo!"

"Paanong dahil sa akin? Kasalanan ko bang hindi mo binigyan ng pansin ang mga kapatid ko r'yan, Ma?" Hindi na niya napigilan ang sarili. Gusto niyang sumigaw subalit hininaan niya lang ang boses dahil ayaw niyang marinig siya nina Gon at Adamas. "Paanong napunta sa akin ang lahat? E hindi naman ako ang magulang sa pamilyang ito. Responsibilidad mo si Hina, Ma. Pati ako. Pero bakit sinisisi mo sa akin lahat?"

"Bastos ka! Wala kang karapatang sagut-sagutin ako! Porket nakakapagdala ka sa amin ng pera umaakto ka nang kung sino, ha?!"

Mariin siyang napapikit. "Of course not. I was just--"