Her addiction

CHAPTER : THIRTY

Sierra

"I told you to leave me alone, didn't I?" Malamig kong turan sa taong pumasok sa loob ng kwarto ko rito sa Mansion.

I'm still living with my fake parents, and they didn't know about my biological parents are still alive.

"Sierra." His manly voice echoed around the corners of my room as he stepped forward.

Ramdam ko ang presensiya niya sa may likuran ko habang ako ay abala sa pagiimpake ng gamit.

It's been what? Two or three weeks? I don't know.

I've been avoiding all people that trying to talk to me even my friends. They are dying hard to know why I became cold and distant and the back of their mind they were thinking that it is happening again just like before.

Of course it is but I'm not planning to kill myself just for a petty reasons again.

Never again.

I wouldn't waste my life just for a biggest heartache that I felt in my entire living in this goddamn world that only did to me was to hurt me physically, mentally and emotionally.

"What?" I asked in a cold way.

Hindi ko siya binibigyan ng lingon kahit ni katiting o ano. Tinatapos ko nalang ang pagiimpake dahil bukas na bukas ay uuwi ako ng spain para asikasuhin at bawiin ang dapat na amin. I want to free my biological parents from the shadows of the pretender parents of 'mine' and that douchebag old man Uncle of 'mine'.

Bukas na rin pala ang graduation namin at inaasahan ng lahat na nandu'n ako pero kinausap ko na si Alina tungkol sa pag alis at sa hindi ko pagattend ng ceremony.

Dahil alam kong nandu'n din si Eula bukas at hindi ko gugustuhin na makita siya. While Tiara on the other hand, na kela Mom siya ngayon sa hacienda kung saan napapaligiran iyon ng mga tauhan ko. Masyado rin naman mahigpit ang security doon.

Katulad ng ginawa ko sa security system nila Yanna sa mansion nila sa Xiphios. I was the one who built their security. Kapag hindi ka narecognize ng system automatic magwawarning na ang mga alarm na nakapaligid sa vicinity at maalarma ang mga tauhan ko. May built in weapon rin ang hacienda kaya mahihirapan ang mga maaaring magtangka sa buhay nila Mom doon.

I do trust Fortunato on that one. Once he will try to betray me and the others. They will literally see who really am I.

"Hindi ka na ba mapipigilan? You know your Uncle, Sierra. He won't hesitate to kill you just to Dethrone him." Bakas ang pagaalala sa boses nito pero hindi ko iyon pinapansin.

I wouldn't trust their feelings to me right now. They might faking it and trying to convince me for their useless benefits.

"I don't care. If I die, then die." Walang gana kong turan at tumayo sa may kama ko atsaka nilagay sa gilid ang maleta na dadalhin ko.

Pumunta ako sa may computer ko at chineck kong okay na ba ang ticket ko at kailangan nalang i-print. Naayos ko na ang lahat kaya naisipan kong matulog na.

It is already 9 in the evening at maaga pa ang flight ko bukas.

"If you wouldn't Mind, Mr. Miranda. I will sleep early because my flight tomorrow will be 7:30." Hindi ko siya nilingon at dumeritso na sa may kama ko ulit at nagtalukbong sa kumot ko.

Wala akong narinig na sagot sa kaniya kundi ang pagbuntong hininga niya at ang mga yabag niyang papaalis ng kwarto ko. Malalim na buntong hininga at isip ang nangyari sa akin nang maiwan ako rito sa kwarto ng magisa.

Nagtataka na rin si Tiara kung bakit hindi ko na daw kinakausap ang Mommy niya. Everytime na nadadatnan ko si Eula na binibisita si Tiara ay agad lang akong babati sa anak ko at aalis na din. Iyon lang ang routine na nangyayari sa amin. Hindi ko rin nagugustuhan na palagi nalang binibisita ni Eula si Tiara pala lang makita ako.