Bu sabah Ali'yle bir kuş göçüne tanıklık ettik. Binlerce kuş kanatlarını çırpa çırpa uzun bir yolculuğa çıktı. Ve onların ayrılışıyla birlikte içimde sanki bir şeylerin eksildiğini hissettim. Sanırım bu aralar fazla duygusalım.
Görüyorum, sen de bir kuş gibi karşımda çırpınıp duruyorsun ama boşuna, bir şey değişmiyor. Çünkü sen de göçmen kuşlar misali vakti gelince göçüyor, başka diyarlara uçuyorsun. Daldan dala konuyor, yapraklarla raks ediyorsun. Sonra yine rüyalarıma katıyorum seni, hayallerimden geçiyorsun.
Bense artık tutunacak dalı kalmamış bir yaprak misaliyim. Yüreğimdeki bütün dalları kırmış bir sonbahar rüzgarı. O rüzgar nereye eserse oraya savruluyorum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
10. Bölüm
{Düşler Vadisi}
Aşınıyor insan kaya gibi, dalgası hüzünse... Düşer yaprak kendiliğinden, mevsim hazansa...
Yunus Özyavuz
Genç kız sabah telefonunun sesiyle uykunun derinliklerinden kendini çıkarmaya çalışırken olan biteni tek tek hatırlamaya başladı.
《Aliarıyor...》
Çocuk yurduna gideceklerdi. Geceden sözleşmişlerdi. Genç kız Orhan Bey'den izin istemiş, yurt müdüründen de randevu almıştı ikisi için.
"Ali?"
"Günaydın prenses. Ben mi uyandırdım?"
"Günaydın Ali. Uyandım. Hemen hazırlanırım."
"Kahvaltıyı beraber yapalım. Bildiğim güzel bir yer var."
🍂
Üzerine beyaz bir tişört, altına kot şort giydi. Makyajını abartmadı. Saçlarını dağınık topuz yaptı. Ayağına da siyah sandaletlerini giyip her zamanki kokusunu sürünerek odadan çıktı.
Ali'nin odasına doğru yürümeye başladığında, o da odasından çıkmış ve kendisine doğru geliyordu. Tam ortada buluştular.
"Selam," dedi Ali hoş bir tebessümle. Aynı şekilde karşılık verdi genç kız.
"Selam."
Ali de rahat giyinmişti. Kırık gri bir kot pantolon, baskısı ve yazısı olmayan siyah bir tişört... Aksesuar zaten kullanmıyordu. Ve bir çift beyaz spor ayakkabı... Zaten çok girift olmayan bir tarzı vardı.
