19. Bölüm
{Bağımlı}
İyi hissettiren insanlar bağımlılık yapar.
Waste
Sevda!
Adını duyduğu an kalbinde yeni bir sızı daha hissetti Ayizi. Abisinin sevdiği kızdı Sevda, onun kıymetlisi. Kaçırdığı ve uğruna ailesinden bile vazgeçtiği kız!
"Abimin Sevda'sı..." diye mırıldandı Ayizi. Alpan'ın sevdası... Acı bir tebessüm yerleşti yüzüne. Sonra bir an kalbindeki sızı yerini öfkeye bırakır gibi olduğunda Emre, bakışlarındaki değişikliği fark etmiş olacak ki onu sakinleştirmek adına elini daha da sıkı kavradı ve dikkatini üzerine çekti.
"Ayizi, artık sana anlatmam gereken şeyler var."
Ayizi tekrar öfkeli bakışlarını Emre'den çekip kıza çevirdi. Güzel kızdı Sevda. Alnı geniş, kaşları ince ve kavisliydi. Yüzünde hiç makyaj yoktu. Rüzgar sarı saçlarını bembeyaz yüzünün etrafında savurup dururken kendisine çekingence bakan masmavi gözler, onu maziye doğru sürükledi.
Bu kızla aynı lisede okumuşlardı. Muhabbeti yoktu. Sadece adını biliyordu. Sevda, onun bir alt sınıfındaydı. Ve onu son görüşünü hatırladı. Kendi mezuniyet balosunda. Muhtemelen mezun olan arkadaşları için katılmıştı. Balodan sonra gittikleri diskoda, tuvaletlerin önünde abisiyle tokalaşırken görmüştü bu kızı. Aradan tam dört yıl geçmişti. Sevda çok değişmişti. Zaten güzeldi, daha da güzel olmuştu şimdi.
"Abine çok benziyorsun," dedi Sevda, genç kızın yüzüne dalan gözlerle bakarak.
Abisine kırgın ve küskündü Ayizi, bir kız uğruna kendilerinden vazgeçtiği için. Şimdi o kız karşısındaydı. Peki abisi nerede?
"Yüzümüz benzeyebilir ama karakterimiz benzemez," dedi Ayizi, derin bir sabır nefesi çekip sakinleşmeye çalışırken. "Ben kimse için ailemi satmam mesela. Ben hayatımın merkezine onları koydum ve onları oradan çıkarıp yerine bir erkeği asla koymam. O, seni tercih etti. Bizi merkezinden bile değil, direkt hayatından çıkardı. Ne vefasız, hayırsız bir çocukmuş. Yarın bir gün senden de vazgeçerse ne yapacaksın?"
Sevda sessiz kaldı, Emre'ye baktı.
Ayizi, "Şimdi ne diye geldiniz siz? Hangi yüzle çıkabiliyorsunuz karşımıza yıllar sonra?" diye sordu. "Sahi, o nerede?"
Emre ve Sevda yine birbirlerine baktılar.
"Alpan yok, Ayizi," dedi Emre.
"Gelmedi mi? Sen tek mi geldin Sevda?"
Yine de deli gibi görmek istiyordu onu. Çünkü her şeye rağmen delicesine özlemişti. Bir an hayal kırıklığıyla burkuldu yüreği. Gerçekten gelmemiş miydi? Neden gelmemişti ki? O hiç mi özlememişti? Ne ara düşman olmuşlardı birbirlerine bu kadar?
"Neden gelmedi? Yüzü yok tabii, değil mi?"
Sessizliğin üzerine "Bir şey mi oldu ona?" diye sordu genç kız Emre'ye endişeli bakışlarıyla.
Korkmaya başladı Ayizi. Elleri titremeye başladı. "Neler oluyor? Abime bir şey mi oldu, söylesenize?"
Sonra tekrar kıza döndü. "Ne yaptın abime?" Sevda, genç kızın gözlerine bakamıyordu ve kahretsin ki gözleri dolup duruyordu.
