Give it time // Matty Cash ff

15.

— Nie znajdę ich, ja pierdolę. — Cash warknął trąc palcami swoje oczy.

— Nie trzyj tak oczu, bo je zatrzesz i będą cię bolały.

Przekładałam miski leżące na blacie w razie gdyby bilety schowały się właśnie tam.

— Będą mnie bolały jeszcze bardziej jeśli nie znajdę tych biletów. — Przyłożył dłoń do czoła. — Nie, no koniec. Nie znajdę ich. Zgubiłem je gdzieś a pierdoleni idioci nie przyjmują biletów internetowych. — Krążył nerwowo po całym salonie.

— Znajdą się. — Mruknęłam w skupieniu podnosząc jeszcze poduszki na kanapie.

— Nie będzie ich pod poduszkami, pewnie nawet nie ma ich w mieszkaniu.

— Jak może ich tu nie być? Wstały i wyszły przez okno?

— Nie wiem. — Jęknął opadając bezwładnie na kanapę.

Wiedziałam jak ważny był dla niego mecz hokeja na który impulsywnie kupił bilety będąc pod wpływem grzańca. Początkowo nie chciał na niego iść, ale z czasem jego ekscytacja urosła do bardzo wysokiego poziomu szczególnie że klub, który grał to klub którego mecze oglądał gdy był nastolatkiem.

— Jesteś pewny, że nie wpuszczą cię jak pokażesz im potwierdzenie zakupu? — Wychyliłam się zza ściany zaglądając do salonu.

Cash pokręcił głową cały czas przecierając twarz dłońmi.

— Nie ma opcji, napisali to jako ostrzeżenie kiedy kupowałem te bilety.

— Szmaty. — Mruknęłam pod nosem.

Skierowałam się do mojej sypialni i odsunęłam wielkie lustrzane drzwi od mojej szafy. W jednej części wisiało kilka bluz Casha, przydzieliłam mu specjalnie parę wieszaków, bo nie mogłam patrzeć na to jak jego ubrania się gniotą w walizce. Właściwie całkiem przyjemnie było mieć kogoś ze sobą w mieszkaniu, czułam się bezpieczniej.

— Nie szukaj już, po prostu jestem idiotą pewnie gdzieś na mieście mi wypadły jak miałem je w kieszeni. — Westchnął opierając się o ramę drzwi. — To nic, przynajmniej nie muszę się przebierać wygodnie mi tak. — Miał na sobie czarne dresy i wielką zieloną bluzę.

Zacisnęłam usta siadając na łóżku.

— Ale to nie jest nic, zależy ci na tym.

— Przestań, bo mi się jeszcze bardziej żal tego zrobi.

Choć nie znałam się ani trochę na hokeju mi samej zależało na tym meczu, to miał być dla mnie taki sposób pożegnania się z Cashem może i raz na zawsze? Takie dobre zakończenie relacji, która dużo mnie nauczyła, między innymi tego, że nie byłam ani trochę gotowa na związek.

Spojrzałam do tyłu i przyciągnęłam do siebie jego szarą bluzę, która leżała rozwalona na moim łóżku. Chciałam ją złożyć, ale przeszkodziło mi w tym coś sztywnego w kieszeni. Wsunęłam do niej dłoń i wyjęłam dwa kartonowe bilety. Cash był już odwrócony w drugą stronę wracając do salonu.

— Cashy. — Przywaliłam sobie mentalnie prosto w mordę słysząc jak zabrzmiało jego nazwisko wychodzące z moich ust.

— Co jest?

— Znalazłam je chyba.

Nim zdążyłam mrugnąć mężczyzna był już w mojej sypialni. Przypomniało mi to trochę o moim rodzinnym psie, którego mieliśmy gdy byłam małym dzieckiem, kiedy tylko otwierało się lodówkę on znikąd nagle pojawiał się przy niej.