LANETLENMİŞ

Kurs-3 ( atıldın)

Atıldıktan 1 hafta sonra babam yine dandik bi kurs bulup beni atıp gitmişti, sürekli her şeyi içime atıp susmaktan iyice dolmuştum, bi gün patlayacağımı biliyordum ama bunun birine zarar vererek olacağını hiç düşünmemiştim. Şiddet görerek büyüdüğüm halde şiddet eğilimli değildim, biriyle aramda kötü bişey geçerse ona zarar vermekten önce her zaman konuşmayı seçerdim.

Gittiğim üçüncü kursta küçük bi ev kursuydu, kızların bi kısmı benden büyük diğer kısmı da küçüktü yani aralarında orta yaşlarda olan tek kişi bendim. Girdiğim ilk derste herkes adını söyleyip bana kendini tanıttı, asla umrumda değildi o kadar kulak vermemişim ki isimlerini bile hatırlamıyorum.

Bazıları gelip benimle konuşmaya çalışıyordu ama ben cevap vermiyordum, başımı kaldırıp yüzlerine bile bakmıyordum. Bi kere bile sesimi duymamışlardır büyük ihtimal, hocalar da bişey söylediğinde cevap vermeden yüzlerine bakıyordum, yaşadığım ilk psikolojik çöküşün etkisi aşırı sessizlikti. Hiç bişey yemiyor bana verilen dersleri yapmıyordum, bi köşeye oturmuş sessiz bi şekilde günlerimi geçiriyordum. Hocalar yanıma gelip " hasta mısın? İlaç verelim mi?" diyorlardı.

Evet hastaydım ama bu fiziksel değildi, ruhum hastaydı, yorgundu, çökmüştü.

Bi gün bi hırsızlık olayı oldu, kızlardan birinin 20tl si kayıptı, herkese bağırıp çağırdıktan sonra parası çalınan kız yanıma geldi.

- sendin dimi...sessiz sessiz takılmandan belliydi zaten bi haltlar karıştırdığın belliydi.

Başımı yavaşça kaldırıp sessiz ve tepkisiz bi şekilde kızın yüzüne bakmaya başladım.

- evet sana diyorum...bana paramı ver...HADİ!!

Evet sonunda o patladığım nokta gelmişti, içimdeki o yılların birikimini atmak için ayağa kalktım, babam bana ne derse ne yaparsa aynısını yaparak kızın üstüne yürümeye başladım.

- sen kendini ne sanıyorsun!! SENİ ADAM OL DİYE KURSA YOLLADIK!! SEN KENDİNİ NE BOK SANIYORSUN!!

Kızı ittiğim de elbisesinin üzerine basıp sırt üstü düştü, o kadar korkmuştu ki gözlerini bi anda büyümüş ağzı açık kalmıştı, onu korkutmaktan zevk almıştım. İçimde yatan narsist babamın bi parçası bana daha fazlasını yapmamı söylüyordu, kızın üzerine oturup hiç durmadan vurmaya başladım, yumruklarım yüzüne her çarptığında attığı çığlıklar kulağımı tırmalıyordu, gözüm o kadar dönmüştü ki canının yanması umrumda değildi. Burnundan ve damaklarından çıkan kan ellerime bulaşıyordu, diğer kızlar benim o halimden o kadar korkmuşlar ki beni durdurmayı bile denemeden bağırarak izliyorlardı.

Sesleri duyan hocalar odalarından fırlayıp yanımıza geldiler, biri kolumu tutmaya çalıştı, onu da sertçe itip kızın boğazına yapıştım, geriye kalan tüm gücümle kızın boğazını sıkıyordum. Kızlar hala çığlıklar içinde hiç karışmadan beni izliyorlardı, diğer iki hoca gelip kollarımdan tutup beni geriye doğru çektiler. Kızın üstünden kalktığımda hocalardan biri arkamdan kollarımı tutarak sıkıca sarıldı, delirmiş gibiydim çırpınarak ellerinden kurtulmaya çalışıyordum. Karşımda ki hoca "bence içine cin girmiş" diyip bütün kızları odadan çıkardı.

Hocaların hepsi etrafıma toplandılar, içlerinden biri başıma beyaz bir örtü örttü, sonra hepsi beraber bişeyler okuyarak bana üflemeye başladılar.

Sinirlerim bozulmuştu, çok öfkeliyken birden bire sinir boşalması yaşamıştım, hoca "içine cin girmiş" diyince bi anda kahkaha atmaya başladım, gülmeye başladığımda daha çok korkmuşlardı, yüzlerinde ki şaşkınlık ve korkuyla karışık ifade beni daha çok güldürüyordu. Bu sinir boşalması kahkahalarla başlarken yavaş yavaş ağlamaya dönmüştü, gittiğim her kursta tuvalete girip ellerimle ağzımı kapatarak sessiz sessiz ağladığım günlerin boşalmasını o an bağıra bağıra ağlayarak atmıştım. O kadar hızlı duygu değişimi yaşıyordum ki hocalar şok içinde beni izliyorlardı.

Sonra aniden durdum, " yoksa şuan deliriyor muyum?" diye kendimi sorgulamaya başladım. Aniden durup hareketiz bi şekilde sessizleşince hocalar birbirlerine bakıp bişeyler fısıldayarak ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. İçlerinden biri yüzümde ki beyaz örtüyü kaldırdı.

- iyi misin?

Tepkisiz bi şekilde boş boş bakarak delirdim mi delirmedim mi anlamaya çalışıyordum.
Delirmek istemiyordum çünkü okuduğum kitapta kadın delirip kendi dışkısını yemeye başlıyordu, en sonunda deliler hastahanesine yatıp orada ölüyordu, onun gibi olmak istemiyordum. Hocalar bana ne olduğunu anlamaya çalışırken ben aklımdan bunları düşünüp delirmediğime kendimi ikna etmeye çalışıyordum.

Hocalardan biri gidip muska getirdi "hadi şunu takalım daha iyi olucaksın" sessiz ve hareketsiz bi şekilde durup boynuma takmasına izin verdim.

Eee ne oldu şimdi? Hayatım değişti mi? Artık mutlu olucak mıyım? Eğer bunlar olmadıysa ne işe yarıyor bu muska?

- belli ki sana musallat olmuşlar

Evet hayatıma musallat olan ve bana sürekli karanlık travmalar yaşatan biri vardı, ama o kişinin bi insan olduğundan ve babam olduğundan hocaların haberi yoktu.

İçime cin girdiğini düşündükleri için kıza verdiğim zararın üzeri örtüldü, kimse bana sen ne yaptın diye hesap sormadı, beni oda da yalnız bırakıp ailemi aramak için çıktılar. Halıya ve ellerime bulaşmış kan lekesine bakarak yaptığım şeyden pişmanlık duymadığımı fark ettim.

Ben şimdi hissiz duygusuz birine mi dönüştüm yani, artık ben de babam gibi miyim?

Hayır hayır hayır hayır ben onun gibi değilim hayır!

Kendi kendime konuşma evresine de geçiş yapmıştım, bu hallerim beni fazlasıyla korkutuyordu ama kendimi kontrol edemiyordum.

Üçüncü kursumdan da sadece 4 gün kaldıktan sonra atılmıştım.

Ben atılmaktan bıkmıştım ama babam beni tekrar tekrar başka bi kursa vermekten bıkmıyordu. Karanlık ve çok yorucu bi döngünün içinde yuvarlanıp duruyordum.

Aynalarla dolu bi labirentin içine hapsolmuş gibiydim, nereyi çıkış sanıp koşsam kendime çarpıyordum...