İNCİ

43

Selam, uzun bir ara olduğunun farkındayım. Burada da instagramda da yokluğumun nedenini paylaştım. Görmeyen olmuştur illa ki. Daha önceki bölümlerde bahsetmiştim size, dedem hasta diye. Dedemi kaybettim, onun şokunu atamadım bir süre. Hastaydı ama biz yine her zaman olduğu gibi hastaneden çıkıp evine döneceğine emindik. Aklımızda yoktu bizi bırakıp gideceği. Çok zordu, öğrendiğim ilk an ne yapacağımı bilemedim. İlk defa bir yakınımı kaybettiğim için hiç tatmadığım bir duyguydu. Elim ayağım kesildi, olduğum yerde kaldım öylece. Her açıdan zorlayıcı bir zamandı. Yavaş yavaş alışıyor insan, çok özlüyorum daha şimdiden ama yapabileceğim bir şey yok. Yokluğuna alıştığım için de kızıyorum kendime, bu kadar çabuk mu diye. Umarım gittiği yerde en rahat şekilde uyur. Benim içim bambaşka biriydi. Tek kız torunu olduğum içindir belki de, aramızda farklı bir bağ vardı... Öyle işte geldim şimdi, buradayız. 

Keyifli okumalar...

💅İNCİ💅

Araba yolculuklarından ne kadar nefret ediyorsam mecbur olduğum araba yolculuklarından bir o kadar daha nefret ediyordum.

Sanki zaman hiç geçmiyor gibiydi, yarım saatten az kalmıştı ve 3 saattir geçmiyordu. Yorulmuştum bir de, oturmak beni yormuştu.

Yan tarafıma kimse oturmamıştı Allahtan o konuda şanslıydım. Arka koltuktaki teyze her ne kadar rahat durmayıp sürekli beni tepse de...

Sedat abim arayıp beni beklediğini söylemişti. Tek misin diye sormamıştım ama o tek olduğunu söylemişti direkt. Mutlu etmişti bu beni çünkü uzun zamandır onu görmemiştim ve yanında başka biri olsaydı rahat edemezdim. Başka biri derken bahsettiğim kişi, karısıydı.

Kötü görümce miydim yani bilmiyordum. Gelmemesine sevinmiştim.

Ahmet Emir'ciğimin yokluğu da şimdiden beni üzmeye başlamıştı. Ona o kadar çok alışmıştım ki eve gidince onu da görecekmişim gibi hissediyordum. Ama yoktu.

Otobüs terminale girdiğinde yaydığım eşyalarımı ve yediğim abur cubur paketlerini topladım. Çantamın içine sıkıştırıp duran otobüsten indim. Gözlerim Sedat abimi ararken muavinin uzattığı çantamı aldım.

Ben onu ararken o arkamdan gelip çok komik olduğuna emin olarak çantamı çekiştirdi. "Naber kız cimcime? Geldin sonunda memleketine." diyerek kollarını bana sardı.

"Hoş bulduk Sedat paşa, özel şoförüm olduğun için teşekkürler." diyerek omuzuna vurdum. Elimdeli çantaları alıp "Yürü hadi yürü" diyerek arabaya doğru ilerledi. O eşyalarımı bagaja yerleştirirken ben de ön koltuğa kurulmuş onun gelmesini bekliyordum. Tabi bir yandan da hayatımın anlamıyla konuşuyordum.

İnci: DUYURU

İnci: Otobüsten indim

İnci: DUYURU 2

İnci: küçük abim gelmiş beni almaya

İnci: DUYURU BİTTİ KOMİSERİM

Ahmet Emir'cim: Tamam bir tanem

Ahmet Emir'cim: Müsait olunca ararım sesini duyayım

İnci:BEN SENİ ÇOK ÖZLEDİMMMMMMMMMMMM

Ahmet Emir'cim: ben de seni çok özledim

Ahmet Emir: Mesai yapacağım eve gidince senin yokluğundan geberirim diye