İNCİ

32

Arkadaşlar bir önceki bölümde yürüyerek gittikleri kafeden arabayla dönüyorlar.. Komutanım bana yazmadığı için aklım başımda değil sjadjlsndşadas  şaka şaka ama unutmuşum valla... Beni böyle kabul etseniz olur mu?

❤️‍🔥İNCİ❤️‍🔥

Evin önüne geldiğimizde benden önce arabadan indi. Kendimi hasta hissetmiyordum artık ve Ahmet Emir şahsına sinirliydim.

O yüzden kendi evime gidecektim. Taşınma işini ne yapardım bilmiyordum ama çok bu evde yaşama taraftarı değildim. Her türlü yalnız yaşayacaktım zaten.

Arabanın önünden dolanıp kapıyı açtı. "İnsene." dediğinde çantamı karıştırıyordum. "Ne arıyorsun?" diye sordu. Kafamı kaldırmadan "Evimin anahtarını." dedim.

"Yukarıda." dedi ama inanmıyordum ona. Eve çıkarsak beni bir şekilde ikna ederdi. Yalancı düzenbaz.

"Yok." dedim. "Çantamın içine atmıştım." Sarı anahtarlığın ucunu görünce sevinçle saçma bir ses çıkardım. "Heh, buldum işte." Çantamı omuzuma takıp arabadan indim.

Yanında durdum ama ben değil o konuşacaktı.

"Evine mi gideceksin?" diye sordu. "Yalnız kalmak istiyorum." dedim cevap olarak.

Saçmalamasaydın bu gece beraber uyuyabilirdik.

Saçmalamasaydı.

"Ya yalnız olmaktan korkarsan." dedi, gitmeyeyim de onda kalayım diye uğraşıyordu.

"Korkmam." dedim inat ederek.

"Ya korkarsan? Yanında biri olsun istersen?" Derin bir nefes verdim.

"Işıkları yakarım ama bu gece seninle yan yana durmam Ahmet Emir."

"Tamam." dedi sonunda kabullenerek. "Yarın konuşur muyuz peki?"

"Yarın olsun da bakarız." diyerek yanından uzaklaştım. "İyi geceler." dedi arkamdan. Bir şey demedim.

Apartmana girdiğim gibi merdivenleri hızlı hızlı çıktım. Sanki arkamdan biri kovalıyormuş, kapıyı iki saniyede açamazsam ölürmüşüm gibi.

Korkuyordum ama ölmezdim.

Hem bir şey olmazdı.

Odama girip üzerimdeki kıyafetleri çıkardım. Yenilerini giyecektim ama sonradan vaz geçip banyoya yöneldim. Küvetin içini doldurup içine biraz köpük koydum.

Rahatlamaya ihtiyacım vardı.

Çok uzun kalmamıştım ama normal bir süre de değildi. Artık suyun içinde gözlerimin kapandığını fark edip duş alıp çıkmıştım. Kafamdan da binbir çeşit senaryo geçirmiştim.

Aptal Ahmet Emir.

Telefonumdan açtığım şarkının sesi arada kesilmişti. Elime alıp gelen mesajlara baktım.

Ahmet Emir'cim: Işığın açık korkuyor musun ? (23:45)

İnci: Hayır

Ahmet Emir'cim: Uyursun sanmıştım bu saatte ışığı da açık görünce korktun sandım.

İnci: Yanlış sanmışsın

Ahmet Emir'cim: Tamam o zaman

Görüldü

Ahmet Emir'cim: İyi geceler (00:00)

İnci: Sana da

Ertesi gün kendime izin verip gerçekten öğlene kadar uyumuştum. Alarmım çalmıştı ama ilk kez kalkmak zorunda değildim. Gözümü kaşıyarak yataktan kalkarken telefonum çaldı. Komodinin üstünden alıp arayan kişiye baktım. Babamın adını görünce şaşırmıştım çünkü Ahmet Emir arar diye düşünmüştüm. Aramayı cevaplayıp kulağıma götürdüm.