Take A Rest On My Shoulder

Chapter 18

Deniece POV.

I understand all. May side din si Eros kung bakit nya yun ginawa. And my side din si Lianne kung bakit pinutol nila ang friendship nilang dalawa he have an right lalo na at nasaktan sya ng husto.

Eros was silently in-love kay Marianne on that time kaya pala ginawa nya yun. And the worst is nabisto sya ni Lianne na kapakanan nya ang lahat ng iyon.

Napilit kasi ni Lianne ang babae na magsumbong. Haist, ayun ni Eros he silenty in-love pero si Lianne ang unang nakagawa ng hakbang at nangligaw kay Marianne at tinanggap naman yun ni Marianne.

He started to irritate ng lagi ng dalhin ni Lianne si Marianne sa kung san sila pupunta. He admitted din na he an selfish guy when he started to felt love.

Yun din ang nararamdaman ko. He is selfish pagdating sa pag-ibig. At aaminin kung nararamdaman ko ito simula nung nangligaw sya sa'kin.

"Lutang ka yata, anong iniisip mo?!" Basag ni Angely. Andito naman kami sa waiting shed at hinihintay ko si Lianne.

"Wala, I'm just thinking kung san ako sasakay ngayon."

"Kay Eros." Natigilan ako sa sinabi nya ng paglingon ko. Nasa tabi ko na si Eros habang tulak tulak naman ang motorsiklo nya at inihinto sa harap namin.

"Deniece let's go." Aniya. Medyo nakakapanibago lang naman dahil ngayon palang nya ako tinawag sa pangalan ko. Palayaw ko kasi lagi nyang tawag sakin.

"How about your cousin?"

"Ihahatid yan ng boyfie nya."

"Hoyyy, Eros. Kotse naman ang dalhin mo sa susunod para maganda ang datingan." Payo ni Angely.

Napahinto nalang kami sa bangayan ng bumagsak ang napakalakas na ulan. Tuloy si Eros napilitang makisilong din sa waiting shed para di mabasa.

Agad naman nyang hinalungkat ang bag nyang itim at may kinuha. May maliit pala syang payong na dala.

"Siguro, kasya na ito?" Tanong nya. Ngunit di ako makampante at umiling ako.

"Sa susunod, kotse ang dalhin mo, para di mabasa si Den-den ng ulan. Kotse, kotse ha?!" Singit ni Angely. Napatahimik nalang si Angely ng may humintong hilax sa harap ng waiting shed.

The window in the driver seat was started to rolled down that's why I recognize it. It was Edward. Wow, sana all. Siguro binalik na ng Daddy nya ang kotse nya.

"Sakay na kayo." Aya nya. Sasakay na sana ako ng maalala ko si Eros. Kaya nagpaiwan ako at kami nalang dalawa ang naiwan.

"Payungan mo ako hanggang sa kabilang kanto Den-den, hahanap ako kung san I-park ang motorsiklo ko at tutuloy muna tayo pansamantala sa isang malapit na café." Payo nya sakin at tumango naman ako.

Medyo dumilim narin ang langit at nakakatakot ang malakas na kulog at kidlat.

"Baka tamaan ako." Bulong ko, tulak tulak ngayon ni Eros ang motorsiklo nya habang pinapayungan ko sya.

"Sge, takutin mo ang sarili mo." Bulong nya dahilan para manginig ako.

Ilang sandali pa ay nakahanap na sya kung san i-park at pumasok na rin kami sa loob ng café.

It's already 4:30pm pa pero ang dilim na sa labas. Siguro dulot ng ulan, kulog at kidlat. Haist, stranded ang labas namin. Kung aantayin naming tumila ang ulan aabotan kami ng midnight.

"Hey, I ask you." Nabalik ako sa huwisyo ng marinig ang boses ni Eros at tumingin sa kanya.

"Ano yun?!"

"What do you want?!" Tanong nya ng hindi man lang ako tinitignan at nasa menu ang mata nya.

"Latte, yun lang." Tugon ko at agad naman syang nag-order no'n.

"Okay kana ba? Hindi kana nilalamig?!" Tanong nya habang sumisimsim sa kape nya.

"Hindi naman, medyo nainitan na ang tiyan ko. Kaya okay na." Nakangiti kung tugon at sumimsim sa kape.

Nabaling muli ang tingin ko sa wall clock it's already 5:30pm na at nagsimula namang dumilim ang paligid.

"Mukhang hindi tayo makakauwi a. Mag book nalang kaya tayo ng hotel." Aniya dahilan para ambahan ko sya ng suntok at umiwas naman sya habang tumatawa.

Medyo uminit ang pisngi ko sa sinabi nya. Malilintikan talaga sakin ang Eros na ito. Kaunti nalang at na- na.

Sumimsim naman ako sa kape na hawak ko bago sya harapin.

"Uuwi na ako. Bahala na, kahit na mabasa ako sa ulan." Tugon ko habang hindi sya tinitignan at nakatuon lang ang tingin ko sa kape.

"Hala, nagtatampo si baby." Aniya na nakangiting tinitingnan ako ako pero di ko sya pinansin.

"Sorry baby, wag ka nang magtampo ha?!"

"Tumahimik ka nga dyan, Di ako nagtatampo. Iniisip ko lang kung paano ako makauwi." Medyo bored kung sagot

Nagpatango-tango na lamang sya habang tinitingnan ang relo sa kamay dahilan para tumingin naman ako sa wall clock. 6:00pm na.

7:10pm na tumila ang ulan kaya agad akong inihatid ni Eros pauwi.

Nagmamadali akong pumasok ng mapansing nakasindi pa ang lahat ng ilaw sa salas. Masama ang pakiramdam ko nito. Agad akong tumakbo at mabilis na pinihit ang pinto at pumasok.

Naabutan ko si Lianne na nakaupo sa sofa habang nasa knee nya ang dalawang kamay nakapatong at tila wala sa mood.

"San ka naman pumunta?" Medyo iritado nyang boses habang hindi man lang ako tinapunan ng tingin.

"Syempre, don sa waiting shed hinihintay kung tumila ang ulan." Mahinahon kung tugon habang naka cross-arm.

"Niloloko mo ba ako?" Aniya na hindi parin iniiba ang pagkaupo at gano'n parin.

"Syempre hindi." Madiin kung wika.

"Ano ako b*bo?!" Tanong nya at tumayo at hinarap ako. Ang talim ng paningin nya sakin dahilan para mag react ang katawan ko at napayuko.

"Pumunta ako sa paaralan nyo! Nabasa pa ako ng ulan sa kakahanap sayo dahil akala ko may binili kalang sa tindahan at umalis ka sa waiting shed at kung san ka tumambay, pero, may Den-den ba akong nakita?!" Galit na sya. Hinahanap nya raw ako?! Bakit di sya pumasok don sa malapit na café ay teka lang medyo malayo-layo na pala yun.

"Ang sabi sakin ng mga nakakita kasama mo daw si Eros paalis? San kayo nagpunta?! Apat na oras kayong magkasama?!-"

"Uminom lang kami ng kape sa malapit ka café." Mahina kung tugon.

"Uminom ng kape?!" Medyo pasinghal nyang sabi.

"Eh, ba't apat na oras?!" Medyo sarkastiko nyang sagot sa sarili nyang tanong.

VOTE AND COMMENT. PLEASE DO VOTING AFTER READING, SO ATLEAST I KNOW THAT MY WORKS IS APPRECIATED . TYSM FOR READING😔😔😔