Take A Rest On My Shoulder

Chapter 31

DENIECE POV.

Nagising na 'lang ako sa hindi familiar na silid. Napakaliit ng espasyo ng silid pero ang daming taong nakatayo sa bawat sulok. Para kaming prisoners na binabantayan ng mga guwardiya.

Nanlaki ang mata ko nang may biglang napagtanto. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko habang ginagala ang mata ko sa buong paligid.

Ito 'yon.

Ito 'yung lugar na nasa panaginip ko.

I feel a dejavu.

Paano ako huminahon sa ganitong sitwasyon?

"Kapag mangyari 'yung nasa panaginip mo. Huwag mong pangunahan ang susunod na mangyari upang mapigilan ang ganu'ng insidente."

Parang gusto kong umiyak na ewan, I couldn't also understand what shout I feel this time. Tanging malakas na tibok ng puso ko 'lang ang naririnig ko. Ang kaba at nervous ko habang nanginginig ang kamay ko.

No! This wouldn't be happened.

Napalingon ako kay Eros. Nakayuko 'lang siya at halatang-halata pa 'rin ang napakaraming sariwang pasa sa buong katawan niya. Nakagapos 'rin ang kamay niya katulad sa 'kin at kahit malayo siya sa 'kin ay alam kong may malay-tao na siya.

Lumapit sa kaniya ang isa sa mga goons at may ibinulong sa kaniya dahilan para magpumiglas siya.

Katahimikan ang sunod na namayani sa buong silid.

Until....

The door swung and opened and the man in his 40s enter with a wide smile. If I'm not wrong he is Mr. Montefalco. Wala na talagang matinong naiisip ang lalaking 'to at pati anak niya ay dinamay niya.

"Alalang-alala ka sa ginawa ng Ama ko kaya nagmamadali kang pumunta sa Divisoria." His monotone voice was enough to shivered me.

"W-Walang p1natay si Daddy." My voice was trembled in nervous.

"Kung hindi 'lang sana pinahamak ng Ama mo si Jerald hindi ito hahantong sa ganito," sigaw nito at hinawakan ang leeg ko. "Kambal ko ang p1natay ng Ama mo, alam mo ba 'yon? Kinakailangang buhay mo 'rin ang kapalit para maranasan 'din nila 'yung sakit ko na mawalan ng isang kapatid—."

"Ikaw 'rin ang nagpahamak kay Tito Jerald. Kung hindi mo siya inutusan na bumuo ng sekretong sindikato hindi siya napapahamak. Hindi siya magiging most wanted criminal at hindi siya mapapahamak sa panlaban sa mga police. E'de sana masaya siya ngayon kasama ang pamilya niya!" Napatingin si Mr. Montefalco kay Eros at walang alinlangang sinuntok ito.

"Walang utang na loob!" sigaw nito. He look like a mess now. Ang dami na niyang pasa. Despite of his situation ay nagawa niya pang tumawa. Eros, please tama na.

"Bakit galit na galit ka yata? Ano natamaan ka sa mga sinabi ko?" mapanghamon na tanong nito.

"Eros!" I hissed. Parang hindi na kasi tao ang tingin ko sa ama niya at parang hindi niya 'rin anak ang tingin niya sa kaniyang anak.

A few seconds we heard a police serene from outside.

Teka, paano kami makakalabas dito?

Hostage ang kahihinatnan namin sa sitwasyong ito.

My knees was trembling in nervous.

"Haist, itinuring pa naman kitang anak. Tingnan mo nga naman at namana mo pa 'rin kung anong meyron siya. Akala ko ba ay habambuhay niyo ng kasusuklaman ang isa't isa, siguro magiging kuntento na ako doon. Pero ano 'to? Huh? Bakit ka kasi nagkagusto sa babaeng 'yan?" Dinuro niya ako. Wala namang imik si Eros at hindi ko alam kung ano ang iniisip niya.