EPILOGUE

52.4K 3.1K 354
                                    

EPILOGUE

THE golden hue of sun rays that strikes against the greenery plantation of sugar canes was like a piece of art from a legendary painter; fascinating, lustrous and it also evokes emotions.

Grego Almendarez was astonished when he started to picture the sun rays as someone that seemed like out of his league.

Terra Charlotta Ciervo is too good to be true that it made him question himself his worth if he really deserve her? If ever she gave him a chance, what are the guarantees that he wouldn't hurt her for her to stay? What are the things that he needs to do just to make her happy? Just to make her feel special and cherished by him?

Sa dami nang nabighani ng dalagita, hindi niya akalain na isa siya sa mahuhulog ng husto.

One of the greatest thing that happened to his life was when he got the chance to be with her. He didn't waste that chance that he made sure they will have each other until the end.

"Parang magandang anghel na naglalakad..." that voice near him sounded so dreamy.

Grego glanced on his teammates. Katatapos lang nilang maglaro ng football kaya nagpapahinga muna bago magbihis at pumasok sa susunod na klase.

Nagtulukan pa ang tatlong lalaki at hindi maalis ang tingin sa unahan. Kaya sinundan niya at mabilis nahagip ng tingin ang kanina pa inaabangan ng mga kasama niya.

Terra Charlotta was very easy to spot on. Kahit pa humalo ito sa napakaraming istudyante sa escuelahan nila, mananaig pa rin ang taglay na ganda.

She's hugging her books on her chest while walking at the back of the gymnasium where the benches are. Sa lugar na iyon niya madalas makita si Charlotta lalo na tuwing lunch. Minsan, nasusulyapan niyang nanonood sa kanila kapag naglalaro sila, minsan naman ay abala sa libro na dala.

"Gusto kong ligawan, pre."

"Gago ka ba? Ang bata pa niyan."

"Bakit? Susubok lang naman ako. Kahit ma-basted ako, ayos lang. Crush ko pa rin siya."

Grego paused from wiping his sweaty neck. That conversation alarmed him for some reason. He was not sure if she has a lot of admirers but he is aware that there are a lot of boys having a crush on her.

"Liligawan ko si Charlotta," desidido si Kevin. "Ihahatid ko sa patag."

"Bakit hindi mo ihatid hanggang sa Sitio Verde?" hamon ng isa.

"Ayoko. Malayo."

Grego cleared his throat and grabbed his duffel bag.

"Maaga tayo bukas. Bawal ma-late," aniya sa mga ito.

Iniwan niya ang mga kasama. Habang naglalakad siya papunta sa back door ng gymnasium, hindi niya maiwasan na dalhin ang mga mata kung nasaan nakaupo si Charlotta. Even though there are other groups of students at those benches, his eyes were really glued on her.

She looked up from the book on her lap then her vision suddenly flew on him. Nakita niya kung paano bahagyang nanlaki ang mga mata nito at ang pag awang ng labi, bago mabilis na iniwas ang tingin sa kanya na para bang kasalanan na magkatinginan sila.

Grego frowned. What does it mean? It seemed like she doesn't want him to see her looking at him?

Halos araw-araw niyang nakikita si Charlotta sa bench na 'yon. Minsan, may grupo ng mga istudyante na lalapitan ito at tila pinagkakaisahan. Umaalis din naman kalaunan.

Mapang-asar na tawa para kay Kevin ang sumalubong kay Grego sa umagang 'yon.

"Sabi sayo, e. Hindi ka niyon sasagutin."

La Carlota 1: Reaching the SunTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon