Chapter 41

25 3 0
                                    

Truth

I always thought of seeing Caius again. Pinaghahandaan ko ang bagay na 'yon. I'm even practicing of what am I going to say pag nagkita na kami. But I didn't expect that it will be this soon. I wanna see him but I'm not ready.

"This night will serve as your punishment." He said. Inantay ko ang susunod na gagawin niya but I just felt his weight on me.

Mahina ko siyang tinulak at sinilip ang mukha nito. He's already asleep. I heave a sigh bago bumangon at umupo sa kama.

Napatingin ako sa kanya. Nakaiga na ito ng maayos. I lowered my body on him. Using my right elbow to support my weight para 'di siya madaganan.

"Ayokong mapunta ka sa iba gayong 'di ka rin naman pwedeng maging akin." Malungkot na tugon ko dito.

I chuckled at umayos sa pagkakaupo. I wiped the tear na naglandas sa pisngi ko.

Let me finish this love. And I promise to come back to you. I promise.

Tumayo ako at pumasok sa banyo. I took a quick bath. I'm wearing a bathrob nang lumabas sa banyo. Naabutan ko si Caius na nasa ganoon paring posisiyon.

Lumapit ako sa phone service na nasa coffee table.

"Good morning ma'am, how may I help you?" I looked at the wall clock. It's already 2:09am.

"Cloths." Tipid na sagot ko dito.

"What cloths are you going to request ma'am?"  Tanong ng nasa kabilang linya.

"Black dress in any style. Black pants and a black polo shirt. And a pair of black heels." I said.

"Okay ma'am. Give us a min." She said before I hang up. Naghintay ako sa pagdating ng mga damit at 'di pa naman nakaka-isang minuto ay may kumatok na sa pinto.

I slightly opened the door and saw a man in a uniform na hawak ang mga damit na sinabi ko.

Kinuha ko ito. He bowed at saka umalis. I closed the door. Umupo ako sa couch at tiningnan ang damit na binigay nito. It's just a simple black dress with a puff sleeves. Not that bad. May kasama na rin itong undies.

I looked at Caius' direction. Mukhang malamin ang pagkakatulog nito at 'di man lang gumalaw sa pwesto niya. I remove the white cloth that covering me.

Sinuot ko na ang mga ito. I also tied my hair in apony tail. Living some strands. Pagkatapos mag-ayos ay lumapit ako sa phone service. I intstructed them na ibigay ang breakfast sa room ni Caius around 7:00-8:00am.

I looked at him saka lumapit dito. Inayos ko ang pagkakahiga niya. Mahina siyang napa-ungol at ayaw maalipungatan. Pero 'di naman siya nnagising. Kinumutan ko ito.

He can't see me. Not now. Not yet. Masiyado pang magulo ang lahat. Ayaw kong madamay siya sa gulo ng buhay ko. As much I want to stay, I can't.

I felt a fang of pain on my chest. Ni 'di ko alam kung dadating sa puntong makakabalik ako sa kanya.

I left him. Ng walang paalam. I just disappeared. I love him as much as he loves me. Pero hindi sapat ang pagmamahal na 'yon para idamay ko siya.

I lowered my head. Inches away from face. I looked at his long lashes. His pointed nose and his pink lips. Natigil ako ng bahagyang bumukas ang mga nito. He's eyes is red. I saw sadness on his eyes.

"Stay, please." He said in a low voice. Tila napapaos pero nakaya parin nitong magsalita.

He's eyes is pleading. And I swear if I stay here longer, baka gawin ko ang gusto niya. I always see him as someone who stands at everything.

Naaalala ko nung high school kami. He's so powerful na parang siya ang batas ng buong school. Not even the Principal can stand againts him. But despite his power, alam niya rin kung kailan niya gagamitin yun.

Kaya nga napilit niya 'kong maging Sekretarya niya. Those days, I just want it back. I want everything back.

But now, he's looking at me. Begging for me to stay kahit na alam kong 'di siya sigurado kung totoo ako o hindi. He's so vulnerable in front of me right now.

A tear left from his eyes bago pumikit ang mga ito. I had to bit my lip para pigilan ang luha ko.

"I'm sorry." I said. I kissed his tear away bago umayos ng tayo. Lumabas ako ng room. Pumasok ako sa elevator. Hindi ako pwedeng magdalawang isip. At nang makarating sa lobby ay naabutan ko si Sham na nakaupo doon.

She's on her phone pero nang maramdaman ang tingin ko sa kanya ay tumayo ito. Dere-deretso ako sa exit ng hotel at naramdaman ko naman ang pagsunod ni Sham.

"It's already 4:35 and you're not home yet so I looked for you. You didn't leave a message or even call me to say where have you gone to. This place is not safe for you so can you stop carelessly wandering around." Mahabang lintaya nito habang nakasunod sa'kin.

She's at it again. Acting like a big sister on me.

"Shut up." Malamig na tugon ko dito. I heard her heave a sigh.

Bubuksan ko na sana ang pinto ng kotse ko nang mapatigil ako dahil nagsalita ulit ito.

"I made a promise Phyr. I made a promise to mom that I'll protect you and Pierre. Just let me do that." She said in a control voice.

Ilang segundo akong natigilan bago buksan ng tuluyan ang pinto ng kotse. I got inside at nagmaneho na palayo.

After everything that happened. I find myself not trusting anyone. This past months, pinakita na ni Sham na dapat ko siyang pagkatiwalaan. But I can't find myself doing that again. Trusting someone again.

I'm relying on Sham but I know that I don't trust her. I once got betrayed by the people I think was a family. 'Di ko alam kung paano ako nakaalis sa kalagayang iyon. For years, I was with the people who I thought that protects me.

And I came back for those people. For what they've done.

Zephyr.

Devil's Disguise [Series Two] (✓)Where stories live. Discover now