Chance From Fate [+18] [ ZAWIESZONE ]

ROZDZIAŁ SIÓDMY - korekta

#chancefromfatewatt 🌚

Vanity

   Próbowałam udawać przed dziećmi, że wszystko było w porządku. Nie chciałam, by martwiły się moim złym sapomoiczuciem. Poza tym sztuczny uśmiech miałam już całkiem wyćwiczony, w końcu praktycznie ciągle udawałam, że nic się nie dzieje.

   Siedzieliśmy w salonie. Na tej samej kanapie, na której mój, jeszcze kilka godzin temu, uprawiał seks z inną kobietą.

   Zanim na niej usiadłam, rozłożyłam na niej gruby koc i ubrałam się tak, by moje ciało w żadnym stopniu nie stykało się z meblem.

   Wolałam nie złapać złapać żadnych zarazek.

   — Mamusiu, po co ten koc? — spytała Abi, przerywając na chwilę kolorowanie rysunku.

   Zastanowiłam się chwilę, a wtedy do pomieszczenia wszedł Warren. Dlatego po prostu powiedziałam:

   — Tatuś ubrudził ją dzisiaj. Nie chciałam, żebyście się ubrudzili i dostali jakieś bakterie.

   Nic nie powiedział, a ja się uśmiechnęłam. Dopóki byłam w tym domu, mogłam jeszcze go pomęczyć. Dla wielu mogłoby się to wydawać dziecinne, ale aktualnie miałam to gdzieś.

   Po chwili usiadł obok mnie i objął mnie ramieniem. Momentalnie cała się spięłam, jego dotyk palił mnie w nieprzyjemny sposób. Sprawiał mi ból i wywoływał obrzydzenie. Zerknęłam w stronę dzieci, Abigail wciąż była zajęta obrazkiem, a Aaron grał w jakąś grę. Dlatego, wykorzystując to, uniosłam rękę, by uszczypnąć go z całej siły w dłoń. Syknął i momentalnie mnie puścił.

   — Tatusiu, wszystko dobrze? — nasza córeczka się zmartwiła.

   — Tak, słońce. Mamusia musi mi pomóc z jedną rzeczą, więc zaraz wrócimy — złapał mnie za nadgarstek i wyprowadził z salonu. Zaprowadził mnie do sypialni i zamknął drzwi.

   — Vanity...

   — Warren, daruj sobie.

   Westchnął ciężko i podszedł do mnie. Chciał dotknąć mojego policzka, ale szybko się cofnęłam.

   — Proszę cię, porozmawiajmy...

   — A mamy o czym?

   — Ja tego żałuję — wyrzucił z siebie. — Uwierz mi. Wiem, że popełniłem błąd, ale...

   — Nie ma na to żadnego usprawiedliwienia — przerwałam mu. — To, że nie uprawialiśmy seksu, nie znaczyło, że miałeś prawo spać z inną kobietą. Poza tym to nie była jednorazowa akcja, mam rację?

   Jego milczenie potraktowałam jako odpowiedź na moje pytanie.

   — Robiliście to tu? W naszym łóżku? — wciąż był cicho. — Muszę stąd wyjść...

   — Vanity...

   — Proszę cię, daj mi spokój. Idę wziąć prysznic, wróć do dzieci.

   Jak najszybciej wyszłam z sypialni. Teraz nawet miejsce, w którym mogłam czasem się odciąć od rzeczywistości i odetchnąć, przestało nim być. Nie mogłam tam oddychać.

   Po zimnym prysznicu, zmusiłam się, by wrócić do sypialni. Potrzebowałam ubrać piżamę i szybko spakować najpotrzebniejsze rzeczy przed jutrem. Gdy byłam pewna, że mam już wszystko, uchyliłam drzwi i sprawdziłam czy nikogo nie było. Następnie szybko przeszłam do pokoju Abi i schowałam torbę do szafy.

   Dopiero kiedy usiadłam na chwilę na łóżku, poczułam, jak dzisiejszy dzień mnie zmęczył. Moje powieki zaczęły robić się ciężkie.

   Nie mam pojęcia, kiedy zasnęłam.