Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
nicolonun dövmeler benim akıldan çıkmıyor...
am i that girl that you dream of?
‧₊˚✧ ₊˚੭｡.*✩彡‧₊˚✧
Tenis oynadıktan sonra bizimkiler antrenmana dönmüş, Aylin ve ben ise odamıza dönmüştük. Hemen bir duş alıp banyodan çıktıktan sonra yatağa uzanıp elime telefonumu aldım. Kondisyonsuz vücudum düşündüğümden fazla yorulmuştu ve şu an tek istediğim yatmaktı. Uzun süredir vakit geçirmediğim Instagran hesabıma girip Nicolo'nun hesabına bakmaya başladım.
Pek profesyonel çekimler yoktu hesabında. Ayrıca üstsüz fotoğraflarıyla kendini sergilemekten de çekinmiyordu. Hesapta aşağı indikçe gördüğüm bebek fotoğrafıyla yavaşladım. İstemsizce dudaklarımın arasından bir "Siktir," çıktı. Nicolo'nun bir oğlu mu vardı? İçimden küfürler ederken şaşkınlıkla ağzım açık kalmıştı. Bu adam henüz yirmi üçünde değil miydi? Ne ara çocuk sahibi olmuştu? Çocukluk bir adamla mı flörtleşmiştim? Sorun çocuklu olması değildi ama tuhaf hissetmiştim. Bunu daha sonra konuşmak üzere aklımın bir kenarına yazdım ve telefonu kapatıp bir kenara koydum. Daha fazla bakıp kafamı bulandırmak istemiyordum.
Günümü televizyon izleyip biraz da kitap okuyarak geçirmiştim. Akşama doğru da antrenmanı biten Kerem ve Kaan'ı karşılamak için de dışarı çıkmıştık. Belki Nicolo ile de konuşabilirdim bu sayede.
Kerem önde hızlı adımlarla yürürken diğerleri arkasında geldiklerinde. Ben de onlara yaklaştım. Kerem "Yatıştın mı?" diyerek kaybettiğim tenis maçını kastettiğinde dirseğimi karnına geçirdim.
Şaşırmıştı. Tenis maçından sonra onunla konuşmadığım için olabilirdi. "Tamam," dedikten sonra Dries ve Lucas ile birlikte kaldıkları villanın kapısını açtı. Önce ben ardımdan o içeri girdi ve beni yukarı kata yönlendirdi. Camdan gördüğüm odasına gidiyorduk. İçeri girdiğimde beni bir dağınıklık karşılamıştı. Nicolo yataktaki kıyafetleri alıp dolaba tıkıştırırken "Kusura bakma," diye mırıldandı.
Ben yatağa oturup sırtımı başlığa dayarken o da karşımdaki tekli koltuğa yerleşmişti. Uzun bir sessizliğin ardından konuşmam gerektiğini farkedip lafa girdim, "Oğlun olduğunu bilmiyordum."
Nicolo birkaç saniye konuşmadı, ani sorum karşısında şaşırmıştı.
"Evet," dedi. "Ben baba olmaya hazır değildim ama eski kız arkadaşım bunu istedi. Bana düşen de ona saygı duymaktı. Sana belki de söylemem gerekirdi."
"Zorunda değildin ama şaşırdım sadece."
"Benim için de farklı bir süreçti. Şimdi elimden geldiğince üstüme düşeni yapıyorum."
