Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
take you like a drug, i taste you on my tounge
‧₊˚✧ ₊˚੭｡.*✩彡‧₊˚✧
İstanbul'a uçağımız ineli birkaç dakika olmuştu. Basına malzeme vermemek adına takımdan ayrı gidecektim. Nicolo'ya sarılıp vedalaştıktan sonra taksiye binip ailemin evinin adresini vermiştim. İlk önce onları ziyaret edip Nicolo konusu hakkında konuşmam gerekiyordu.
Trafik yüzünden birkaç saatimi daha yolda harcadıktan sonra nihayet eve varmıştım. Kapıyı çaldığımda evdeki yardımcılardan biri açmıştı. Montumun ve valizimi ona teslim ettikten sonra salona doğru yürüdüm. Babam ve annem televizyon izliyorlardı.
"Pardon," dedim dikkat çekmek için. "Ben geldim acaba ilgilenecek misiniz?"
İkisinin de bakışları beni bulduğunda annem hemen ayağa kalkıp bana sarıldı, "Hoşgeldin kızım," dedi.
Babam yerinden kalkmadığı için ben gidip ona sarılmıştım. Hepimiz oturduğumuzda ortamdaki sessizlik bana açıklama yapmamı işaret ediyor gibiydi.
"Biliyorsunuz işte," dedim. "Ne anlatabilirim?"
"Daha yeni tanışmadınız mı siz kızım?"
"Öyle sayılır."
"Biz sana bir şey demiyoruz ama çok ani oldu. Sen benim evladımsın hayatını senin kadar umursuyorum."
"Baba," dedim elini tutarken, "Beni umursadığınız için endişeleriniz olduğunu biliyorum ama ben uzun süredir ilk kez kendimi iyi hissediyorum. En azından onunla birlikte denemek istiyorum."
Annem karşımda oturduğu koltuktan kalkıp yanıma oturdu. Sarılıp "Biz seni destekleyeceğiz," dedi. "Sen de kendini çok kaptırma ama."
"Tamam kaptırmam."
Sözümde duracak mıydım bilmiyordum ama verebileceğim tek karşılık buydu. Uzun süre birlikte oturup sohbet ettikten sonra ben odama çıkmış ve telefonumla ilgilenmeye başlamıştım. Nicolo çoktan evine varmıştır diye düşünüp mesaj atmaya karar vermiştim. Kısa sürede cevap vermiş ve telefonum ondan gelen aramayla titremişti. Sesini duyduğumda ister istemez gülümsemeye başlamıştım. O da annem ve babam ile ne konuştuğumu sormuş ve bunun üzerine sohbet etmiştik.
"Bir planın var mı?" diye sorduğunda, "Yok," diyerek cevapladım.
"O zaman akşam yemeğinde bana eşlik eder misin? Güzel bir restoranda."
Teklifini reddetmek gibi bir seçenek görememiştim karşımda, "Elbette," dedim.
"Çok iyi o zaman. Şık bir yere gideceğiz sen de ona göre giyinebilirsin ve benim de sana uyum olmam gerekli değil mi?" Nicolo'nun heyecanla söylediklerine gülerek karşılık verdim.
