Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
yorumlarınızı bekliyorum <3
call out my name
‧₊˚✧ ₊˚੭｡.*✩彡‧₊˚✧
"Nicolo," dedim kaşlarımı çatarak. "Bana öyle bakma."
Nicolo çenesindeki elini çekti, "Özel uçağımızda baş başayız ve daha dört saat daha yolumuz var. Bilirsin, filmlerde oluyor ya, uçakta fantezileri falan-"
Nicolo'nun daha fazla konuşmasına izin vermeyip "Tamam fantezilerini sonraya sakla," dedim.
Güldü ve kalkıp yanımdaki koltuğa oturdu, "Sabahtan beri tabletten ne izliyorsun sen?"
Ekranı ona çevirip izlediğim Ben, Georgina isimli belgeseli gösterdim. Ronaldo'nun eşi olan Georgina'nın belgeseli işte.
Nicolo güldüğünde "Ne var?" diye sordum.
"Çok saçma geliyor," dedi. "Ne gerek vardı belgesele."
"Bir kere Georgina güzel ve ünlü bir kadın, elbette belgesel gerekiyordu."
"Yine de saçma."
Belki Nicolo haklı olabilirdi ama ben izlemeyi seviyordum ve eğleniyordum. Elbette bir noktada onu kıskanıyordum bile. Farklı ve lüks bir hayat yaşıyordu.
"Gelecekte ben de böyle bir belgesel çekebilirim," dedim gülerek.
"Sen yapabilirsin güzelim." Dudaklarını yanağıma bastırdı ve koluyla omzumu sardı, "Peki ne düşünüyorsun?"
"Ne hakkında diye sordum?"
"Şu fantezi konusunda."
"Düşünmüyorum Nico," dedim gözlerimi devirerek.
"Pekala hala dört saatimiz var. Bu sırada ben sevgilimin dizlerinde uyuyacağım, eğer fikrin değişirse uyandırabilirsin."
Nicolo başını dizlerime yerleştirdiğinde hemen ellerim yumuşak saçlarımın arasına daldı. Ben onun saçlarıyla oynarken o uyuyakalmıştı bile.
Dört saatin sonunda Pisa Havalimanı'na inmiştik. Nicolo'nun doğdu Massa'ya gelmiştik. Ailesi aslında Roma'da yaşıyordu ama burada birlikte zaman geçirmek istediğini söylemişti. Elbette bunu reddetmemiştim.
Havaalanından arabayla Massa'ya bir saat içinde ulaşmıştık. Denize bakan bir dağda sessizlik içinde müstakil bir eve gelmiştik. Gerçekten filmlerdeki İtalyan kasabalarına benziyordu. Nicolo valizleri bagajdan alırken ben de uzun süre hareketsiz kaldığım için kasılan kaslarımı esneyerek açmaya çalışıyordum. Nicolo iki elinde valizleri sürükleyerek yanıma geldiğinde "Beğendin mi?" diye sordu.
"Filmlerdeki gibi," dedim başımı sallarken.
"Gün batımında daha güzel. Eğer yemek hazırlarsak bahçede güzel bir manzarayla yiyebiliriz, ya da bir yerlere gidebiliriz."
