Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Son kez buradayız... İyi okumalar
‧₊˚✧ ₊˚੭｡.*✩彡‧₊˚✧
Üç Sene Sonra
Her sene olduğu gibi bu senede Bodrum'daki yazlıktaydık. Babam, annem, ablalarım ve aileleri, Nicolo ve oğlumuz Leo; aynı hayalimdeki gibi hepimiz burdaydık.
Üç sene önce yaşanan talihsiz olaydan beş ay sonra bu defa sürpriz olmayan bir şekilde Leo'ya hamile kalmıştım. Nicolo bir sene daha Galatasaray'da oynadıktan sonra İngiltere'ye transferiyle beraber birlikte oraya taşınmıştık. Leo'da orada doğmuştu. İsmini seçerken aramızdaki dil farkını göz önünde bulundurarak bir tercihte bulunmuştuk. Hayatımızda bizi birleştiren önemli bir noktadan esinlenmiştik; Galatasaray'dan. Leo, aslan anlamına geliyordu. Şimdi kendisi iki yaşına basacaktı ve bugün onun doğum günüydü. Bodrum'daki yazlığımızda aile arasında bir kutlama yapacaktık. Babam ve annem tüm torunlarıyla beraber bahçede oynarken ablalarım ile birlikte mutfakta yemek hazırlıyorduk. Bugün için birlikte yapacaktık her şeyi. Dışarıda ise Nicolo ve çok sevgili eniştelerim süslemeleri yapıyordu. Açıkçası bu konuda bariz bir beceriksizlikleri vardı ve biz onları mutfak penceresinden izleyip eğleniyorduk.
"Yapmayı bildikleri tek şey işleri," dedim gülerek. O sırada önümdeki salatayı yapmayı bitirmiştim.
"Benim kocam gayet yetenekli," dedi Buse ablam. Elbette dalga geçiyordu çünkü burdan bakınca elindeki balonlara cebelleşmekten başka bir şey yapmıyordu.
Merve ablam bir yandan salata yaparken "Misafirimiz gelecek miydi?" diye sordu.
"Kerem, Suden, Kaan, Aylin, Arda Abi-"
"Bayağı aile arasındaymış. Bu yemekler nasıl yetsin kızım şimdi?"
"Organizasyonu ararım onlar tatlılar ve pastayla bir şeyler daha gönderir. Hem herkes yaz diye Bodrum'da, çağırmak zorundaydım."
Önümdeki mezeyi bitirip buzdolabına kaldırdıktan sonra ellerimi yıkayıp mutfaktan çıktım. Bahçe kapısında durup bir süre dışarıyı izledim. Ailemi böyle görmemle birlikte içimi bir huzur kaplamıştı. Babam ve oğlumu çimlerin üzerinde top oynarken görmek benim için her şey demekti.
Nicolo bana bakıp gülümsediğinde yanına yaklaşıp başımı kaldırıp ona baktım. Merdivenin üstünde bahçe verandasının kolonlarına süsler asıyordu.
"Sabahtan beri aynı şeyleri yapıyorsunuz," dedim gülerek.
"Çünkü Volkan bize en ucuz banttan almış, hiçbir şey yerinde durmuyor."
"Bugünün hatasız bir şekilde tamamlanması gerekiyor hayatım."
"Emin ol çabalıyorum."
Nicolo'yu işini yapması için tek başına bıraktıktan sonra bahçede konuşup duran çocukların yanına ilerledim. Babam ve annem de çocuklarla birlikteydi. Leo beni fark ettiğinde koşarak gelip bacağıma sarılmıştı. Onu kucağıma alırken ise dile döndüğünce söyleniyordu, "Anne yaman topu aldı."
