(Unicode)
"တင်းတောင်"
"တင်းတောင်"
ညကအရှိန်ဖြင့် ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်တွင်မိုင်ကုန်သွားသောသူက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေရာမှ နားထဲဘဲလ်အဆက်မပျက်တီးသံကြောင့် မဖွင့်ချင်သောမျက်လုံးကို အတင်းစုံကန်ကာဖွင့်နေရသည်။
မနေ့ညက စတိုးဆိုင်မှအပြန်ဧည့်ခန်းထဲအရောက် ပူလောင်ရူပ်ထွေးနေသောစိတ်တို့ကို ဆိုဂျူတပုလင်းနဲ့အတူမော့ချမိသည်။သို့သော် အရက်မသောက်နိုင်သူပီပီ ပုလင်းတဝက်ပင်မကျိုးသေး မှောက်သွားရတော့သည်။
ခုလည်းဘာထူးလဲ ရင်ဘက်ထဲပူနေတာပဲ။ဒါပေမဲ့ ဒါဟာ ဆိုဂျူကြောင့်သပ်သပ်ပင်....။
"တင်းတောင်"
ထပ်ပေါ်လာသောဘဲလ်သံကြောင့် လူးလဲထနေရင်းမှ စိတ်တိုလာရသည်။လူကမျက်လုံးမဖွင့်ချင်နေပါမှ ဘယ်ကဧည့်သည်မှန်းမသိ။
"ချပ်!"
အိပ်ချင်မူးတူးပုံစံဖြင့် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ကာ ခေါင်းငိုက်စိုက်လျက်တံခါးဘောင်ကိုမှီထားမိသည်။ ခေါင်းငုံ့ထားသဖြင့်မြင်နေရသော ရူးဖိနပ်အနက်ရောင်က ပြောင်လက်စွာ။ထို့နောက် အသားကောင်း၍ အိဖတ်နေပုံရသည့် အချိုးကျသည့်စတိုင်ပန်က ကြည့်ကောင်းသောအောက်ပိုင်းခန္ဓာကိုယ်ထက်ပုံပန်းတကျ။ တဖန်သပ်ရပ်စွာဝတ်ဆင်ထားသော ရှပ်အဖြူနဲ့ကုတ်အနက်၊ ထိုမှတဆင့် လည်ပင်းအထက်ပိုင်းရှိမျက်နှာကိုမော့ကြည့်မိသည်။
"ဟင်!"
အိမ်ရှေ့တွင်ရပ်နေသောလူ၏မျက်နှာကိုမြင်သည်နှင့် မှေးကျဉ်းနေသောမျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်သွားရသည်။ထို့နောက်ပြေလျော့နေသောမျက်နှာမှာ တင်းမာလာကာ ကိုင်ထားသောတံခါးကိုချက်ချင်းဆွဲပိတ်ရန်အလုပ်...
"နေ နေပါအုန်း အထဲပေးဝင်ပါအုန်း"
သူပိတ်မဲ့တံခါးကို ထိုအမျိုးသားကအတင်းပြန်တွန်း၍ အထဲပေးဝင်ရန်ပြောလေသည်။
"ကျစ်! ထွက်သွား"
ထိုအမျိုးသားမျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ကာ မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။သို့သော် ထိုအမျိုးသားက စိတ်မဆိုးသည့်အပြင် သူ့အားပြန်လည်ပြုံးပြ၍ အထဲပေးဝင်ရန်မျက်လုံးဖြင့်တိုးလျိုနေသည်။
YOU ARE READING
FLASHBACK
Fanfictionဆုပ်ကိုင်ထားမိဆဲအတိတ်တွေထဲကနေ ကျနော်တို့မသိတဲ့ အမှန်တရားတွေက ရှိနေပါတယ်။ ဘာဖြစ်နိုင်မယ်လို့ထင်ပါသလဲ?
