Ciao Amore

Στην ρομαντική Βερόνα

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι έκφρασης σκέψεων, συναισθημάτων. Η πραγματικότητα είναι ότι η έκφραση γραπτός φέρνει μεγάλη ελευθερία όταν πρόκειται για την έκφραση συναισθημάτων, έτσι πάντα διαλέγω την συγγραφή. Η συγγραφή, εκτός από δημιουργία και έκφραση, είναι σμίλευση, είναι ταξίδι, είναι περιπέτεια, είναι ονειροπόλημα, είναι αναζήτηση.

Υπάρχει όμως κι η μουσική. Ένας άλλος τρόπος έκφρασης. Από την στιγμή που γίναμε κι εμείς ένα μέλος αυτού του πλανήτη, υπήρχε μουσική τριγύρω μας.

Το νανούρισμα της μάνας. Το πρώτο τραγούδι που ακούσαμε, που ενεργοποίησε μέσα μας ένα «ειδικό» συναίσθημα. Της αγάπης, της στοργής.

Πόσα νανουρίσματα, πόσα ξενύχτια.

Έπειτα υπάρχουν τα δεύτερα τραγούδια. Αυτά που δεν είχαμε ιδέα τι λέγανε κι απλώς κουνούσαμε τους γοφούς μας πάνω κάτω, ίσως και καμία στροφή. Όλες αυτές οι στιγμές αποτυπώθηκαν σε μια κάμερα. Σε έναν φάκελο our princess/ prince.

Τα τρίτα τραγούδια είναι τα αγαπημένα μου. Αυτά που μας μαθαίνουν οι άνθρωποι μας, ενώ εμείς είμαστε στην αγκαλιά τους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι κάποια στιγμή θα φύγουν για το μεταθανάτιο ταξίδι , την μεταθανάτια ζωή. Αυτό τα κάνει ξεχωριστά. Αυτή η αγκαλιά, αυτό το πρώτο τραγούδι που σου έμαθαν, αυτό το φιλί στο μάγουλο, αυτά τα οικογενειακά τραπέζια που όσο ψέλλιζες αυτό το τραγούδι όλοι σε κοιτούσαν σαν να ήσουν ο άγγελος τους. Όντως ήσουν, ήσουν και θα είσαι το αγγελούδι τους.

Τα τέταρτα τραγούδια είναι πλέον αυτά που κατανοείς τους στίχους τους. Πάνε τα ζουζούνια, τα παπάκια στη σειρά – που μεταξύ μας ακόμη τα ακούω και χορεύω σαν πεντάχρονο-, την σειρά τους πήρε η σωτηρία. Έτσι τα χαρακτηρίζω, σωτηρία. Μας σώζουν. Από την κατάρρευση, από την πραγματικότητα.

Είσαι λυπημένος; Άκου μουσική !Βαριέσαι; Άκου μουσική! Θες να ξεφύγεις από την καθημερινότητα χωρίς να διαβάσεις κάποιο βιβλίο; Άκου μουσική! Μπορώ να δώσω άπειρα παραδείγματα. Η απάντηση σε όλα θα είναι η μουσική!

Το ερώτημα όμως είναι τι είναι για εσένα η μουσική; Τι είναι για εσένα η συγγραφή;

22 χρόνια πριν

Πάντα οι γλυκιές στιγμές του Χειμώνα έχουν μυρωδιά ζεστής σοκολάτας. Η ζωή στο χωριό όμως έχει τα ψημένα κάστανα στο τζάκι.

Εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα το τζάκι έκαιγε, μόλις είχαν βγει τα κάστανα κι όλη η οικογένεια είχε μαζευτεί γύρω από το μικρό τραπεζάκι με τα κεντήματα της προπρογιαγιάς. Μόνο ένας δεν ήταν σε αυτήν την μάζωξη, ο θείος Αλέκος, που ακόμη και με καταχείμωνο θα έβγαινε έξω στην αυλή με τέρμα το ραδιόφωνο να παίζει το « Κοντούλα Λεμονιά» για να χορέψει.