Ciao Amore

Αιώνια η αγάπη μας, μαζί με το έργο τέχνης μας

Η αγάπη δεν είναι μόνο έρωτας. Αγάπη είναι οι γονείς μας, τ' αδέρφια μας, οι παππούδες μας, οι φίλοι μας, τα χόμπι μας, οι στιγμές που περνάνε και θα έχουμε να θυμόμαστε.

Αγάπη υπάρχει παντού, αρκεί να έχεις το θάρρος να την κοιτάξεις κατάματα. Η αγάπη δε θέλει να την ντρέπεσαι. Η αγάπη θέλει να την παίρνεις τυχαία τηλέφωνα μέσα στη μέρα να δεις αν είναι καλά, θέλει να τη ρωτάς αν έφαγε, αν κοιμήθηκε καλά. Θέλει να της λες να προσέχει. Να την αγαπάς κι εσύ.

Και πίστεψέ με, θα στα επιστρέψει όλα διπλά και τριπλά. Και δεν υπάρχει καλύτερο οξυγόνο απ' αυτό για να αναπνεύσεις.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που πήρες τη μαμά σου να της πεις ένα «σ 'αγαπώ»; Πάρ' την τώρα. Και μετά πάρε τον φίλο σου και πάτε να δημιουργήσετε τις αναμνήσεις που θα λέτε γι' αυτές στα παιδιά σας.

Αυτά θα σου δώσουν ζωή. Εκεί κρύβεται. Στο ν' αγαπάς.

Αυτό διδάσκει ο θάνατος, πράγματι. Πριν πεθάνεις, όλοι λένε ότι η ζωή περνάει από τα μάτια σου και τότε, μετανιώνεις για όσα δεν έκανες, όσα δεν είπες. Κι αυτό είναι που μας αγχώνει όλους.

Αν όμως τα έχεις πει όλα; Αν δεν έχεις απωθημένα; Τότε έζησες. Κι έζησες καλά. Και ξέρεις γιατί; Γιατί αγκάλιασες, φίλησες, μοιράστηκες, έπεσες, σηκώθηκες. Γιατί αγάπησες με όλη την έννοια της λέξης.

Κι αν αγάπησες έτσι, αγαπήθηκες κιόλας. Κι αν αγαπήθηκες έτσι, να μη φοβάσαι τον θάνατο. Δε θα πεθάνεις ποτέ.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

« Μαντάμ θα μου κάνετε την τιμή;» άπλωσε στο χέρι του στην ηλικιωμένη γυναίκα. Όλοι τους περίμεναν να του αρνηθεί, τελικά προς έκπληξη όλων έγινε το αντίθετο.

Η γιαγιά Δάφνη σηκώθηκε και ακολούθησε τον γαμπρό στην πίστα.

Γονάτισε όσο μπορούσε και άρχισε να πετάει γαρύφαλλα στον Απόλλωνα που έριχνε την ζεμπεκιά του.

Εκείνος διέκρινε το δάκρυ που έκανε την εμφάνιση του στα μάγουλα της ηλικιωμένης. Όταν βρέθηκε να χορεύει πιο κοντά της, του ψιθύρισε « Πάλεψε το»

Της χάρισε ένα χαμόγελο. « Όταν σας αναγγείλουν τον θάνατο μου, κάντε ότι θα κάνατε αν σας χάριζαν ένα άδειο βάζο. Θα το γεμίζατε λουλούδια έτσι δεν είναι;»

Λίγες ώρες πριν

« Μορφονιέ ετοιμάζεσαι;» άνοιξε την πόρτα του δωματίου αντικρίζοντας τον Απόλλωνα με μια ένεση στο χέρι. « Τι είναι αυτό; Κόκα;» τον ξάφνιασε.