Μην περιμένεις να χτυπήσω το όνομα σου τατουάζ, δε θα το κάνω.
Η φιλήδονη σάρκα μου είναι υπερβολικά εφήμερη για να αντέξει κάτι τόσο βαρύ όσο ο συναισθηματικός μου κόσμος και το μικρό θνητό μου σώμα δεν είναι αρκετό για να χωρέσει τόσο μεγάλα, θεϊκά, συναισθήματα
Μπορεί, όμως, να σε κάνω βιβλίο, ζωγραφιά ή τραγούδι.
Κι αν είσαι αρκετά τυχερός ώστε να σε ερωτευθώ, τότε δεν θα μπορέσεις να πεθάνεις ποτέ.
Οι πιθανότητες είναι, ακόμη κι όταν κι εσύ δε θα υπάρχεις πια, οι μετέπειτα γενιές να σε διαβάζουν, να σε τραγουδούν ή να σε χαζεύουν σε κάποιο μουσείο τέχνης.
Ο κόσμος που κρύβεται μέσα μου, που αντικατοπτρίζει τα έργα μου, είναι σκέτο χάος, φλογερό, παθιασμένο, ασυγκράτητο! Ξεχύνεται και παρασύρει κάθε προηγούμενο.
Ο έρωτας λοιπόν. Η αρχή κάθε δημιουργήματος. Κάτι που είναι πάνω από εμένα κι εσένα, πέρα από κάθε ανθρώπινο έλεγχο. Ένα αίσθημα δώρο, για να βελτιώσει την ποιότητα της επίγειας ζωής μας. Τόσο βαθύ σαν παλίρροια σε πανσέληνο, τόσο μυστικό σαν ένα tango de passión και τόσο ερωτικό σαν πρώτο φιλί μια χειμωνιάτικη νύχτα στο Παρίσι.
Κανείς δεν ήταν καλλιτέχνης μέχρι που ερωτεύθηκε. Κανείς δεν αναγκάστηκε ποτέ να καταφύγει στην τέχνη ως μέσο εκτόνωσης μέχρι τη στιγμή που γνώρισε εκείνον τον έναν, που έγινε σημείο αναφοράς στη ζωή του, που τον έκανε να ξεχειλίζει από συναίσθημα.
Δεν είναι έρωτας αν δεν έχει τη δυνατότητα να σε καταστρέψει ανά πάσα στιγμή! Και δεν είναι τέχνη αν κοιτάζοντάς τη δε συγκινείσαι.
«Σ' αγαπώ για πάντα και μια μέρα.
Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα μέρος , απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα.»
9 χρόνια πριν....
Όταν γύρισαν από το εστιατόριο ξάπλωσε ξανά δίπλα της. « Dancing queen» πρέπει να λέγεσαι. Υποσχέσου μου ότι θα ακούσεις για πρώτη φορά το τραγούδι αυτό όταν φτάσεις στα 17»
Στο σπίτι επικρατούσε ένας πανικός. Ο ένας μαγείρευε, ο άλλος καθάριζε, ο ένας χόρευε... Έκλεισε την πόρτα του δωματίου της και έψαξε στο youtube το τραγούδι που είχε υποσχεθεί στον Μάρκο ότι θα ακούσει όταν γίνει 17.
Της άρεσε ο ρυθμός του τραγουδιού, έτσι βρήκε στην μετάφραση τους στίχους.
Για τις επόμενες δέκα ημέρες το μόνο τραγούδι που ακουγόταν στο σπίτι, ήταν αυτό.
YOU ARE READING
Ciao Amore
RomanceΤο κύριο μέλημά μας είναι να δούμε πώς ένα ποίημα, που δεν ήταν γραφτό να τραγουδηθεί, έσμιξε τόσο όμορφα με τη μουσική. « Αφού γυναίκα δεν μπορείς να γίνεις πια δική μου, το δέντρο τώρα που έγινες αιώνια θα μου ανήκει. Στεφάνι θα σε βάζω εγώ επάνω...
