Ciao Amore

Εγώ η μελωδία κι εσύ οι λέξεις

« Είμαστε κομμάτια ενός τραγουδιού. Εγώ είμαι η μελωδία κι εκείνος οι λέξεις»

Ίσως αν δεν έλεγα ποτέ αυτές τις προτάσεις η δική μου ψυχή να μην ήθελε να τραφεί μόνο από τη δική σου. Να μην χόρευε ποτέ σαν μεθυσμένη στον ρυθμό του τραγουδιού που έφτιαχναν οι ψυχές μας, φωτιζόμενη από χιλιάδες αστέρια, πηγαίνοντας με φόρα εκεί που πίστευε ότι η αγάπη δεν θα πέθαινε ποτέ.

Μέχρι που έπεσε σε έναν γκρεμό και ανάμενε καρτερικά να βρεθεί ξανά στην κορυφή.

Η ψυχή μου όμως δεν έχει ηλικία. Δεν γνωρίζει από δείκτες ρολογιών και προθεσμίες. Δεν την ορίζω, δεν την κυβερνώ. Όλα τα βιώματα, ο πόνος, οι εμπειρίες, όλη η ζωή που έζησα πριν βρεθούμε, δεν με προετοίμασε γι' αυτή τη συνάντηση και τις συνέπειές της.

Δεν ήταν τυχαίο, δεν μπορώ να ξεφύγω από τη μοίρα. Ίσως να το προσπάθησα αλλά ήταν μάταιο. Ήμασταν ήδη ένα. Ένα τραγούδι. Εγώ η μελωδία κι εσύ οι λέξεις.

Θα μπορούσες να ήσουν βεβαίως οι λέξεις που δεν μπορούσαν να ειπωθούν από εμένα.

Καρδιά με καρδιά

Κορμί με κορμί

Μία ένωση τόσο δυνατή που δε λυγίζει, προορισμένοι να ζήσουμε μαζί, σε όποιο σώμα και αν βρεθούμε μέσα στα σύμπαντα.

Μία τραγική ειρωνεία από αυτές που το κοινό γνωρίζει μα η πρωταγωνίστρια αγνοεί.

Θα σε φώναζα μόνιμη μου κατοικία γιατί θα ένιωθα ασφάλεια όταν θα βρισκόμουν κοντά σου. Ο χρόνος θα πάγωνε μα, κι όμως, θα έτρεχε σαν μανιακός.

Όλα θα έβγαζαν νόημα και το μυαλό μου δε θα με έπνιγε πια, επειδή θα ήξερα ότι είσαι ο πιο πολύτιμος θησαυρός μου, μια αγάπη πλασμένη μόνο δική μου, ο άνθρωπος μου.

Και ναι, θα χρησιμοποιούσα δύο λέξεις βαριές, για πάντα και ποτέ. Δεν θα φοβόμουν. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν θα με ένοιαζαν οι ξένες γνώμες, θα τις πολεμούσα και θα τις διέλυα.

Αρκεί να βγάζαμε νόημα εμείς. Εφήμερες σχέσεις βρίσκονται παντού, είναι δεδομένο ότι όπου κι αν γυρίσεις να κοιτάξεις θα δεις και μια.

Οι δειλοί κρύβονται μέσα σε επαφές δίχως ουσία, δίχως βάθος, δίχως νόημα, καταραμένοι να βαδίζουν μια ζωή συμβιβασμένη και ρηχή. Δεν είμαι όμως μια από αυτούς, έτσι δεν είναι;

Είμαι το άλλο το είδος, το σπάνιο, εκείνο που η ψυχή διψάει για το κάτι παραπάνω.

Για αυτό σε ρωτάω, ποια θα είναι η επιλογή σου; Φθηνά κρεβάτια κάποιες παγωμένες τυχαίες νύχτες που διαρκούν όσο μια παράνομη επιθυμία, ή εκείνη η ένωση που διαρκεί εις τους αιώνες των αιώνων; Κάνε σοφή επιλογή.