Σε βλέπω που φεύγεις... Είμαι τρελός άμα τρέξω πίσω από το αυτοκίνητο; Πιθανόν να μην το φτάσω ποτέ -πιθανόν; με τίποτα!-αλλά τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει. Θα έχω προσπαθήσει...Μα τι λέω; Εγώ σε άφησα να φύγεις. Για το καλό και των δύο μας.
Θέλω να πάρω πίσω αυτήν την απόφαση μου. Ούτε 1 ώρα δεν έχει περάσει από τότε που έφυγες και το σπίτι είναι άδειο χωρίς εσένα, μικρή χωριάτισσα.
Πεθαίνω κάθε ώρα περιμένοντας σε...περιμένοντας την μοίρα να μας ξαναφέρει κοντά.
Σε ερωτεύτηκα και σε περιμένω. Δεν μπορώ να θυμηθώ πως συνέβη αυτό. Δεν με ρώτησε ο άτιμος πότε και για ποιόν μπορεί να έρθει, αν μπορώ, αν αντέχω, δεν λογάριασε καν, αν οι προϋποθέσεις ήταν οι κατάλληλες. Απλώς ήρθε. Γαντζώθηκε από ένα τόσο μικρό στοιχείο πάνω σου, βολεύτηκε στο μυαλό μου και ξεκίνησε να παίζει μια μάχη καποέιρας, χορευτικής και δυναμικής.
Αν με ρωτούσε κάποιος πως είναι η αφή σου, θα του έλεγα σαν μεταξένιο ρούχο το οποίο γλιστράει από το χέρι σου σε κάθε άγγιγμα του, ενώ έχει μια μελωδία με νότες τζαζ.
Τα υπόλοιπα δεν τα γνωρίζω ακόμη, το άρωμα σου, την γεύση σου αν και πάμε στοίχημα ότι θα είναι ουίσκι που κάθε γουλιά του σε μεθάει. Μακάρι να τα ανακαλύψω κάποια μέρα...
Αφήνω το σπίτι στο Πορτοφίνο, το σπίτι μας, ψιθυρίζοντας στα κύματα
« Εκεί που συναντιούνται τα βλέμματα. Εκεί που τα λόγια είναι αθόρυβα και οι σκέψεις παγώνουν. Εκεί βρίσκουμε την επαφή, την ελπίδα»
Ψιθύρισα αυτό στα κύματα για να στο μεταφέρουν...ελπίζοντας ότι θα καταλάβεις...ότι θα με βρεις στην αρχή της ιστορίας μας.{...}
Όλοι στο νυχτερινό κέντρο τον έβλεπαν ότι δεν ήταν στα καλύτερα του τις τελευταίες ημέρες. Τον λόγο τον ήξερε μόνο ο Ορφέας, το μυαλό του ήταν σε εκείνη.
Αυτή η χωριάτισσα του έχει πάρει τα μυαλά
Ή έτσι νόμιζε... Εδώ και μια ώρα ο Απόλλωνας δεν είχε βγει από το καμαρίνι του. Άργησε πολύ να καταλάβει τον πραγματικό λόγο...
Τα μελανώματα είχαν επανέρθει...
« Απόλλων!» φώναξε « Άνοιξε την πόρτα»
Είχε επίμονο και έντονο βήχα...έπειτα σκούρες βλεννώδεις εκκρίσεις...
"Qualcuno abbatte la porta(Κάποιος να σπάσει την πόρτα)"
Συνέχεια ήταν στο παράθυρο για αέρα...δύσπνοια
«Αiuto(βοήθεια)!»
STAI LEGGENDO
Ciao Amore
Storie d'amoreΤο κύριο μέλημά μας είναι να δούμε πώς ένα ποίημα, που δεν ήταν γραφτό να τραγουδηθεί, έσμιξε τόσο όμορφα με τη μουσική. « Αφού γυναίκα δεν μπορείς να γίνεις πια δική μου, το δέντρο τώρα που έγινες αιώνια θα μου ανήκει. Στεφάνι θα σε βάζω εγώ επάνω...
