-«Στην αρχή μου είναι το τέλος μου και στο τέλος μου η αρχή μου»
(T.S Elliot)
Ανάμεσα στα δάχτυλα μου και στη σάρκα σου, όσο σφιχτά κι αν σε κρατώ, τρυπώνει ο χρόνος.
Ο ήλιος και το μπλε του ωκεανού, το μεγαλείο τους, δεν βγάζει πλέον νόημα.
Διότι ο ουρανός έγινε μαύρος, τον έβαψα εγώ.
Όπως και το σπίτι μας, όπως και το νυφικό μου.
Δεν υπήρχε πλέον χώρος για να περάσει το φως.
Διατήρησα τα χείλη μου κόκκινα, να μοιάζουν με κεράσια την άνοιξη.
Τα βήματα σου, στην πικρή αμμουδιά και τα καβούρια, στα υγρά χέρια των βράχων.
Τα βότσαλα στα πέλματά σου κι ο ήλιος που σε μεταλλάζει σε σκιά.
Η άμμος που φεύγει απ' την παλάμη σου κι η αδυσώπητη κλεψύδρα του χρόνου.
Κι άξαφνα η κραυγή σου...που σκίζει τη σιωπή κι η σιωπή που κομματιάζει την καρδιά μου.
☼
« Να ζήσετε ! Δεν νομίζω να είχαμε την ευκαιρία να σας ευχηθούμε»
« Ευχαριστούμε» απάντησε η κοκκινομάλλα και για τους δυο τους.
Ένα λεπτό σιωπής...δύο λεπτά...
« Ξέρετε τον λόγο που έχετε έρθει εδώ σωστά;»
Ο Ορφέας έγνεψε και η Αφροδίτη του χάδεψε την πλάτη.
« Όλοι τους έχουν μιλήσει... ακόμα κι ο Απόλλωνας»
Μόλις ο Ορφέας άκουσε το όνομα του , μια φλέβα στον λαιμό του, έκανε την εμφάνιση της. « Ηρέμησε» του ψιθύρισε η Αφροδίτη.
« Μετά τον γάμο σας λοιπόν άρχισε η αρχή του τέλους σωστά;»
« Όχι όπως νομίζετε όμως» απάντησε αυτήν την φορά ο Ορφέας.
Τρείς μήνες πριν...
Εδώ και ένα τέταρτο κοιτούσε τον εαυτό του στον καθρέφτη. Μια το είδωλο του και μια τις τρίχες στον νιπτήρα.
Απ΄ έξω ακουγόντουσαν οι φωνές της γιαγιάς Δάφνης που τα έψελνε στην Δάφνη.
« Τόσα χρόνια τι λέγαμε Δάφνη; Μην ερωτευτείς μουσικό!» την έπιασε από το αυτί. « Τι έγινε; Από το ένα αυτί μπήκε κι από το άλλο βγήκε;»
« Γιαγιά παράτα με ! Ενήλικη είμαι, ότι θέλω μπορώ να κάνω» την χτύπησε ελαφρά στο χέρι για να την αφήσει.
YOU ARE READING
Ciao Amore
RomanceΤο κύριο μέλημά μας είναι να δούμε πώς ένα ποίημα, που δεν ήταν γραφτό να τραγουδηθεί, έσμιξε τόσο όμορφα με τη μουσική. « Αφού γυναίκα δεν μπορείς να γίνεις πια δική μου, το δέντρο τώρα που έγινες αιώνια θα μου ανήκει. Στεφάνι θα σε βάζω εγώ επάνω...
