ÇİÇEK SOKAK

8. BÖLÜM.

                     SEKİZİNCİ BÖLÜM.

Duru'nun anlatımından:

Odamda, bilgisayarımdan Ariel'i izliyordum. Ve gülümsüyordum, ağzım yırtılacak gibiydi.

Kendimi yatağa bıraktım. Ve yine Edis'in mesajını okumak için Whatsapp'ı açtım.

Etrafımda kızıl saçlı, masal kahramanı gibi biri var. Ariel'e benziyor. O böyle hissettiriyor.

Başımı yastığa bastırıp, mutluluktan kaynaklanan bir çığlık attım.

Edis, tanıştığımız ilk andan beri dikkatimi çekmişti, çekiyordu. Sürekli onunla konuşmak istiyordum. Sürekli. Ona onu bulacağımı söylediğimde ciddiydim. Bu gün ondan o mesajı alınca da artık beni durduracak hiçbir şey olamazdı.

Onun bana kurduğu cümleyi defterime yazdığımdan beri. O zamandan beri, kalbimde bir şeyler oluyordu.

Aşık oluyordum...

Odamın kapısı çalındı. Gelmelerini söyledim. Kızlar odama girdiler ve yatağıma oturup, beni çevrelediler.

"Bir şeyler var sende." dedi Kayra. Diğerleri de bana bakıyordu.

"Valla ben hiç bekleyemem!" dedi Kardelen. "Canım sizi Edis denen yunan tanrısıyla kek yaparken gördüm. Ağzın kulaklarındaydı. Bir kanatlanıp uçmadığın kalmıştı resmen."

Dora atıldı.

"Kız, sen aşık mı oldun?"

Yavaşça başımı salladım.

Dora çığlık attı. "İnanamıyorum! Duru aşık olmuş kızlar! Ay, çok mutluyum, ağlayacağım şimdi!"

Kardelen elimi tuttu. Kayra ise yanağımdan öptü. "Anlat bakalım," dedi. "Nasıl hissediyorsun?"

Diğerleri de büyük bir dikkatle beni dinlemeye başladılar.

"Nasıl hissediyorum biliyor musun? Aklım başımdayken delirmiş gibi. Yani, Edis..."

"Baya içine kapanık biri." dedi Kardelen.

"Aynen öyle ve hassas, anlıyorum bunu. Ama... Seviyorum ya, vallahi çok seviyorum!"

"Sen ne zaman anladın aşık olduğunu?" dedi Kayra büyük bir şefkatle.

"Kek yaptığımızda." dedim.

"Ne zaman aşık oldun peki?" dedi Dora.

"Bir cümle kurmuştu bana. O cümlesini şiir defterime yazdığımda." dedim.

"Neydi cümle?" dedi Kardelen.

"İmkansızlıklar; zihnimize, eylemlerimize, en önemlisi düşüncelerimize koyduğumuz sınırlardır." dedim.

"Vay." dedi Kayra.

"Açılacak mısın?" diye sordu Kardelen.

"Açılmak istiyorum çünkü içimde tutamam. Hisler, bir kalıba sokulamıyor, biliyorsunuz."

"Aynen." dedi Kayra.

"Bence de." diye yanıt verdi Kardelen.

"Edis nasıl? Yani sen seviyorsun da o sana karşı nasıl?"

"Bana karşı da içine kapanık. Ama beni hiç kırmadı şimdiye kadar, onu soruyorsan eğer. Bana Ariel diyor..." Son cümleyi gülümseyerek söylemiştim.

"Peki." dedi kızlar. " Seni bu kadar mutlu eden şey ne? Tamam, aşık olmuşsun bu mutlu olman için bir sebep ama bu gün daha mutlusun."

"Galiba," dedim. Kızlar sanki dizi izliyorlarmış da yakıştırdıkları çift yakınlaşınca televizyona yaklaştıkları gibi bana yaklaştılar.

"Edis de bana karşı bir şeyler hissediyor."

Dora ellerini açtı, yukarı baktı. Dudaklarını oynattı ve ellerini yüzüne kapattı. "Çok şükür." dediğini duydum.

"Nasıl anladın ?" dedi Kardelen.

Anlatmaya başladım. O gece sabaha kadar konuştuk. Benden ve Edis'ten.

Başımızı yastığa koyduğumuzda saat sabah altıydı.