Karanlık Sokaklar...

"Ya hapis ya da kaçmak..."

Can ile konuşmamızdan sonra Ömer "herkes pizza yiyor mu?" Diye sordu.

Sesinden resmen kıskançlık akıyordu. Yada bana öyle geliyordu ama herşey apaçık ortada idi!

Kafamı sallayıp mutfaktan çıktım.
İçeri geçip oturdum. Resmen birazdan kaçırıldığım evde pizza yiyecektim. Biri bunları bana söylese yüzüne gülerdim herhalde.

Düşüncelerimden beni ayıran o ses
Kendi telefonumun bildirim sesi oldu!
Hemde bu odadan, yakından geliyordu!
Yani telefonum burada mıydı!?!?

Hemen ayaklanıp koltukların altına bakmaya başladım. Saçma sapan her yere baktıktan sonra biraz mantıklı düşünmeye karar verdim.

Ben Ömer olsaydım nereye saklardım?

Tabii ki de benim boyumun yetişemeyeceği bir yere!

Gözüm tavana yakın olan bir rafa takıldı.

Şimdi kesin buldum...

Diye iç geçirdim. Koltuğa çıkıp göz ucuyla rafa baktım. TELEFONUM!

Tabii ki de onu bulduğumu söylemeyecektim. Aksine haberim yokmuş gibi yapacaktım.

"Yağmur!"

Can'ın sesini duyar duymaz koltukta oturup hemen telefonumu sessize alıp cebime attım.

Can salona girince ona otuz iki dişimle saçma bir şekilde sırıttım.

"N..Ne oldu?" Dedim kekeleyerek.

"Hiç. Ömer sana bakmamı söyledi."

"Niye? Ne dedi ki?"

" 'Git şu salağa bak. Şimdi o girmemesi gereken yerlere girer' dedi."

Can cümlesini bitirdiğinde yüzümdeki gülümsememden eser kalmamıştı.

Gözlerimi devirip Can ile beraber mutfağa girdim.

Ömer aşağıdan yukarıya doğru beni süzdü. Sonra Can'a dönüp konuştu;
"Can sen bir gelsene. Seninle birşey konuşmalıyım" dedi.

"Özel mi?" Diye sordum merakla.

"Evet özel." Dedi Ömer terslermişcesine.

Kafamı sallayıp mutfaktan çıktım. Tabii ki de onları dinleyecektim!

Köşede durup konuşmalarını bekledim.

Ve duyduğum cümle ile hüsrana uğradım.

"Gölgen görünüyor Bayan!"

Bunu kimin söylediğini tahmin edersiniz zaten.

İçimden bir 'of' çekip salona girdim.
Ama tabii ki de bunu yapmadan önce telefonumdan ses kaydediciyi açıp herşeyi duyabileceğim gizli bir yere yerleştirdim.

Sonuçta bu kadar özel ne olabilirdi ki?

Salondaki koltuğa oturup odaya bir göz gezdirdim. Birkaç dakika sonra Can ile Ömer odaya girdi. Onlar girer girmez bende bir bahane bulup odadan çıktım. Sakladığım yerden telefonumu aldım ve tuvalete girdim.

Ses kaydını açıp dinlemeye başladım.

İlk Ömer'in sesi doldurdu kulaklarımı:
"Hallettin mi?"

Can:
Kimlikleri mi?Ah tabii ki! Kankanı hiç tanımamışsın.

Ömer:
Adını ne yaptın?

Can:
Ah, hadi ama! Bunu nasıl anlamazsın?!

Ömer:
Şakanın sırası değil. Söyle hadi.

Can:
'enes'

Ömer:
Soyadını? Hepimizin ki aynı değil mi?

Can:
Evet. İkimizin ki de 'sarıyer'

Ömer:
Benim adımı ne yaptın?

Can:
İstediğin gibi. Serkan

Ömer:
Bak biz ikimiz kuzeniz. O kızda benim kardeşim, tamam mı?

Can:
Ona sormadık ama umarım 'sena' ismini beğenir.

Ömer:
Valla şuan beğenip beğenmemesi önemli değil. Ya hapis ya da kaçmak...