Bir Polisin Kapı Tıklaması...

39 4 0
                                    

Ses kaydında duyduğum son cümle ile büyük bir şoka uğramıştım. Ömer katil miydi? Neden kimlik değiştiriyorduk?ben suçlu muydum? Hapise mi girecektim?

Beynim kendi kendini tırmalıyordu. Kendimce bir cevap bulmaya çalışıyordum. O kızı Ömer mi öldürmüştü? Ama neden?

Konuşmaların devamını dinleyebilecek halde değildim. Telefonumu kapattım ve bulunduğum tuvaleti inceledim. Polisi arayacak mıydım? Herşeyi anlatacak mıydım? Onlara bunu yapacak mıydım? Can'a Ömer'e...

"Süsen pizzalar hazır!"

Can'ın sesini duyduğumda telefonumu cebime attım. Sesini sonuna kadar kapatıp titreşimi etkisiz hâle getirdim.

Tuvaletten çıkıp mutfağa girdiğimde yüzümde sahte bir gülümseme vardı. Can ve Ömer'in oturduğu masadan bir sandalye çekip oturdum.

Önümdeki pizzaya durgun durgun bakıyordum. Boğazım düğümlenmişti. İştahım kesilmişti. Hiçbir şey istemiyordum. Sadece düşünmek ve biraz dinlenmek istiyordum. Ne yapacağımı bile bilmiyordum. Şuan bir katille aynı evde hatta sanırım aynı masadaydım! Ama beynim bunu kabullenmek istemiyordu. Aksine onları sevmemi istiyordu. Hiçbir şey olmamış gibi.

Bu hareketlerim Ömer'in dikkatini çekmiş olacak ki "Neyin var?" Diye sordu.

"İ-iyiyim" dedim yalandan gülümseyerek.

Tabii ki de bu yalana kimse inanmamıştı. Ama zaten hep öyle yapmıyor muyduk? Hepimiz... Biri "iyi misin" dediğinde ona hepimiz "iyiyim" demiyor muyduk, içimizde savaş yaşandığı halde.

...

Pizzayı yerken aşağıdan hiç haz etmeyeceğim sesler gelmeye başlamıştı bile.

Polis siren sesleri...

Sesler yükselirken benimde korkum artıyordu. Ölümüm dört duvar arasında bir hücrede mi olacaktı? Bu yaşımda hapise mi girecektim? Hemde alakam bile olmayan bir olayla! Bu...bu adaletsizlikti! Beni bu olaya bulaştıran Ömer idi! Ona hesabımı soracaktım. Tabii hapisten çıkabilirsem...

"Ne oluyor?" Ortaya attığım soru Ömer ile Can'ın bana bakmasını sağlamıştı.

"Söylesenize! Ne oluyor?!" Dedim biraz daha bağırarak.

Sol gözümden yaş gelmeye başlamıştı bile.

Ömer tedirgin ve hızlı bir şekilde ayağa kalktı. Can da onun ardından ayağa kalkınca ayağa kalkma sırasının bana geldiğini anlayıp bende kalktım.

Ve ardından ikinci korkunç ses geldi...

Bir polisin kapı tıklaması...

Karanlık Sokaklar...Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz