Katilin Çizgisi | bxbxb

8

  "Ne oluyor?" Yönetmen oturduğu yerden kalkıp koşar adım sesin geldiği yöne doğru ilerlediğinde bende arkasından takip etmekle yetinmişim.

  Bu kadar erken bulunmuş olması içten içe endişelendirmişti beni ama daha fazla yapabileceğim bir şeyde yoktu. Kameralar, görevliler tarafından fark edilmeden veya lavaboya başka biri gelmeden oradan çıkmam gerekiyordu. Biraz acaleye gelmiş bir plan olduğundan risk almıştık ama şuan yapmasaydıkta başka bir fırsatı zor bulurdum.

  "Katil burada"

  "Boynundaki onun ipi mi?"

  "Çok korkuyorum! Gidelim lütfen, yanımızdan bile geçti belkide" Oysa yanlarında dikiliyordum şuan. İki kadın oyuncu el ele tutuşmuş yanımda hakkımda konuşuyorlardı.

  "Gidersek şüphe çekebiliriz"

  "Haklısın"

  "Tahminim doğru çıktı Bora" arkamda beliren Eren'in avukatının bu kalabalıkta beni nasıl bulduğu da muammaydı. Şimdiden gözüme batmaya başlamıştı.

  "Katilin burada olduğu konusunda mı?"

  "Evet. Oynanacak rol hakkında olduğunu düşünmeye başladım" alakası yoktu. Daha iki saat öncesine kadar Eren'in rolünün ne olduğunu bile bilmiyordum.

  "Olası bir durum. İki gün üst üste aynı rolün oyuncusu öldürülüyor"

  "Eski kayıtlarda hep ölenler birbirinden bağımsız insanlardı ama şu iki gün... Eren'in senaryodaki cümlelerini iyice araştıracağım. Katili neyin rahatsız ettiğini bulursak belki gelişme gösterebiliriz"

  "Mantıklı bi seçenek" bununla zaman kaybetmesi işime gelirdi.

  Ambulans siren sesleri duyulduğunda gerginliğim de artmıştı. Yusuf'un ölüp ölmediğinden emin değildim ve ambulansta hesaplamalarımdan daha erken gelmişti. Yusuf olurda yaşıyorsa kesinlikle zor bir duruma girecektim.

  "Yolu açın lütfen"

  "Kimse dışarıya çıkmasın" ambulans çalışanları ve birkaç polis arka arkaya bağırdığında gerginliğim azalmış heyecanım artmıştı. Bu görüntüyü izlemeye bayılıyordum. Cesetlerimin son nefeslerini izlemekten sonra en sevdiğim part buydu.

  Polis yolun açılmasına yardım edip herkesi bir yere toplamaya başladığında yanımdakilere eşlik ederek bende aralarında konum almıştım. Avukatta hâla yanımdaydı.

  Kalabalıktan gelen korku ve endişe auralı fısıldaşmaların boy gösterdiği dakikaların ardından Yusuf'u içeriden siyah ceset torbasıyla çıkardıklarında hissettiğim gerginlik uçup gitmişti. Şuan sadece heyecanlıydım.

  Yusuf ambulans çalışanları tarafından salondan çıkarıldığında "Daha dakikalar önce yanımızdaydı" başlıklı konuşmalar boy göstermeye başlamıştı. Belli bir süre sonra benim gibi polislerinde içi şişmiş olacak ki herkesi susturmuşlar ve tek tek sorguya alınacağımızın haberini vermişlerdi.

  "Komiserim uyandırmak istemezdik ama acildi"

  "Önemi yok" Çınar'ın sesini tanıdığımda yerde olan bakışlarım onu bulmuş uykudan yeni uyanmış hâliyle karşılaşmıştım. Uyandırmak istemezdim ama benimde işimin aciliyeti vardı.

  "Kimse çıkmadı dimi dışarıya?"

  "Hayır komiserim. Geldiğimizden beri kimse dışarıya çıkmadı" Çınar onaylarcasına kafa sallamış daha sonrada bize doğru adımlamaya başlamıştı. Kimin yanından geçtiyse yüzünü pür dikkat inceleyerek ilerliyordu.