The Lawyer's Conviction

Chapter 06

Chapter 06

Malaki ang ngiti ko pagkatapak ko pa lamang sa loob ng unibersidad. Kahit ata mga hindi ko kilala at mga hindi ko ka-close ay nangitian ko na sa sobrang aliwalas ng mood ko. Oh my gosh, I felt like I have won a million dollar lottery!

Actually, what Silvano did yesterday is much precious than winning a lottery for me. I really appreciate what he did. Kulang na nga lamang ay ipa-frame ko iyong papel na sinulatan niya na parang nasimot lamang sa daan e.

Although I am still kind of annoyed because of what happened yesterday. Sana hindi na dikitan noong babae ang baby ko na si Silvano. Baka hindi ako makatiis at i-umpog ko na siya sa pader.

Speaking of which, I am seeing something na hindi ko dapat nakikita ngayon. It's early in the morning for fuck's sake. Maaga pa para sumama ang mood ko, pero dahil nakita ko na naman ang pagmumukha ng babaeng katabi ni Silvano kahapon ay nasira na agad ang buong araw ko.

Still, I gave her my sweetest smile at nagcross arm sa harap niya.

"Oh, hi." She wave a little, then continue talking. "If it isn't the girl who's always chasing Silvano like a dog." Ngumisi ito sa akin.

I felt the side of my twitch because of what she said. Yes, I may always chase Silvano, pero hindi naman comparable sa aso. Siya nga itong mukhang aso e, ang cute niya kasi. Ang cute, ang sarap sampigahin.

"Oh, I wonder kung sino ang humabol kahapon?" Itinaas ko pa ang daliri ko at hinawakan ang aking baba na parang nag-iisip habang nakangisi na nakatingin sa kaniya.

Bitch. Malamang ay confident ako dahil for sure sumunod sa akin si Silvano kahapon pagkatapos kong magwalk out dahil kasunod ko lamang siya nang umuwi ako sa bahay.

Napangisi ako nang makita ko kung paano nagbago ang kaniyang expression. I swayed my hair bago ko siya lagpasan ng may ngiti sa labi. Kung usapang Silvano Vienrich lang ay walang makakatalo sa akin, kahit pa ata ipasampal niya sa akin ang sarili ko ay gagawin ko talaga basta maging kami.

Hindi pa ako nakakalayo nang maramdaman ko ang matalas na kuko na bumaon sa aking braso. I annoyingly looked at her, "Bitch, what the fuck is your problem now?"

Kaka-visit ko lang kasi sa derma last day. Ayokong nagagasgasan ang balat ko, lalo na kapag hampaslupa ang dumidikit. 

"You don't know him, Esmeralda Laurel."

Nagulat ako nang banggitin niya ang buong pangalan ko. Although I know na almost every students may know me because I am kind of famous, but I can't explain iyong shiver na naramdaman ko nang lumabas sa bibig niya ang pangalan ko.

Tinaasan ko siya ng kilay, "And you do?"

"Yes. Kaya nga sinasabi ko sa 'yo, Laurel. Lumayo ka na habang maaga pa." Ani nito. Humigpit ang pagkakahawak nito sa akin kaya't iwinaksi ko ang kaniyang kamay, ngunit hindi niya pa rin ako binibitawan.

"I don't care, girl. Get your dirty hands off me." Iritang saad ko sa kaniya ngunit diretso lamang ang tingin niya sa akin. She pulled my arms, making our face nearer with each other.

"You don't know Silvano Vienrich. You don't--"

Hindi natuloy ang sasabihin niya nang maramdaman ko ang malakas na puwersa na humila sa akin palayo sa kaniya. I was about to fucking shout the fuck out of that person na humila sa akin nang sumalubong sa akin ang guwapong pagmumukha ng aking baby Silvano.

Madilim ang ekspresiyon ng mukha nito, ngunit hindi siya nakatingin sa akin. Rather, nakatuon ang matatalim niyang mata sa puwesto noong babae. I still don't know her name.

Nagulat na lamang ako nang bigla siyang ngumiti. It was a normal smile, but I don't know why it sent shiver down my spine.

"You're saying something, Klara?"