The Lawyer's Conviction

Chapter 14

Chapter 14

My fever finally went down the other day. I don't know if it's because of Silvano's charm and presence kaya gumaling agad ako, or hindi lamang talaga malala iyong lagnat ko in the first place. Nandito pa rin kami sa bahay ni Silvano--sabi ni Estefano kay Mommy ko ay may overnight fieldtrip daw kami tapos siya raw ang guardian ko. The hell, kahit bata ay hindi maniniwala sa palusot niya e. Mas mukhang kailangan niya kasi ng guardian kesa sa akin.

Anyway, nevermind that dumbass. Kasalukuyan akong nakatingin sa likuran ni Silvano habang may binabasa siyang libro na kung hindi ako nagkakamali ay about sa law. Oh my goodness, those muscles. Nagfflex kasi iyong mga muscles niya kapag binubuklat niya ang pages ng book.

"Esmeralda, mahiya ka naman oh, naglalaway ka na." Malakas na ani ni Estefano kaya't mabilis kong nasapak ang bunganga niya sabay punas sa gilid ng aking labi. 

This bitch is so fucking annoying talaga. Oh my goodness, pinapahiya niya ako lagi kay Silvano. Ano na lang ang iisipin niya sa akin? Na baka gapangin ko siya mamayang gabi kapag tulog na ang lahat?

Mas lalo akong tinamaan ng hiya nang maalala ko ang nangyari kahapon. Pagkatapos sabihin ni Silvano ang mga katagang iyon, napatulala na lamang ako at napanganga. Saka na lamang ako natauhan nang supalpalin niya ang nakanganga kong bibig ng burger. Fuck, natanggalan ako ng angas doon ah. 

Ano ba kasing different na ipapakain niya? Willing ko naman kainin hehe.

"Aw. Fuckshit naman, Esmeralda." Rinig kong daing ni Estefano pero hindi ko siya pinansin. Bakit ba kasi nandito ang isang 'to? Hindi ko man lang masolo ang baby boy ko.

"Estefano, umuwi ka na nga. Ako na bahala kay Silvano," Ani ko.

Nasamid naman ito, "Uuwi ako kung kasama ka. Nakakatakot naman iwan si Vienrich sa 'yo--"

Natahimik kami nang padabog na inilapag ni Silvano ang librong hawak niya sa desk at lumingon sa amin. He eyes us with his sharp gaze, "Be quiet," He hissed before he grabbed his earpods and put it on.

Bigla naman akong napa-shut the fuck up dahil sa sinabi niya. Sinamaan ko ng tingin si Estefano ngunit napanganga na lamang ako nang makitang wala na siya sa tabi ko. Narinig kong bumukas-sara ang pinto at napagtanto kong lumabas siya. Talk about freaking betrayal.

I pout as I continue staring at Silvano's back. Nag-iisip ako kung paano ako magpapabebe at mag-iinarte sa kaniya nang hindi naabala ang pagbabasa niya. 

Gusto ko kasi i-baby niya ako ih, kaso mukhang malayo pa sa star na maging gano'n siya sa 'kin? Although minsan kapag sinasapian siya ng mabuting element ay bigla siyang nagbababy talk--kaso pang-asar niya lamang ata iyon sa akin.

"Silvano.." I whine as I get up from the couch that I am currently sitting and walk towards him. Nasa veranda siya kung saan kitang kita ang pagpatak ng malakas na ulan. May bubong naman iyon, ngunit tumatalsik pa rin ang konting ulan. Hindi naman gumagalaw si Silvano kaya I supposed na hindi siya nababasa.

I sit next to him and shamelessly lean my weight against his right arm. Ipinulupot ko pa ang kamay ko sa braso niya habang nakatingin sa kaniya. My left cheek was being squeeze by his biceps pero hindi ako nagrereklamo--actually, thankful pa ako. Nakasandal siya sa couch at ang mata niya ay naka-focus lamang talaga sa libro at hindi man lang ako nililiparan ng tingin.

Although he seemed like he's not paying me any mind, masaya pa rin ako dahil hindi niya ako tinataboy. Oh my goodness, ang sarap naman katabi ng isang Silvano Vienrich. I snuggle more on his arms as I tried to read the book that he's reading. Hindi ko rin naman maintindihan, pero hindi ko na siya inabala pa. Mukha kasing busy siya e, siyempre ayoko namang abalahin ang baby ko lalo na't concerning our future.