Chapter 09

94 6 1
                                    

Chapter 09

I shivered as I heard what he just stated.

Hindi ko ba alam kung nagjojoke lang ba siya or what dahil sa seryosong expression ng mukha niya, but I just hope he is. Hindi ko alam kung bakit hindi ko maipaliwanag ang kabang nararamdaman ko ngayon, impossible naman kasing gawin niya talaga iyon, hindi ba?

I also don't know. Naalala ko iyong sinabi sa akin ni Klara bago siya maaksidente. She told me na hindi ko pa kilala si Silvano, and yes, she is right, I might really like him, pero hindi ko pa siya masiyadong kilala.

Pero bakit ba ako nag-ooverthink? As if Silvano would really kill them, right? My goodness, e may sense of justice and manners at allergy sa failure ata ang Silvano Vienrich na ito.

Hindi ko masiyadong ipinakita sa kaniya ang bigla kong pagkabalisa at tinakpan na lang iyon ng pagiging pabebe ko, "A-Ah.. Silvano, I was thinking of punishing na lang them sa detention?"

He then smiled gently, which I didn't expect him to do. However, no matter how sweet and gentle his smile is right now, I can't explain the terrifying feelings that I am feeling now. I can even feel my skin crawl from my nape through my arms, which I really find uncomfortable--I find his gentle smile uncomfortable, mas gusto ko pa ata ang masungit niyang pagmumukha. Still, I like his smiling face, minsan lang kasi masilayan ang ngiti niya e, hindi nga lang genuine.

"Sure," Nilingon niya iyong grupo ni Danny, biglang nag-iba ang aura ng kaniyang mukha. Still smiling, but his face was dark, as if there would be a storm that's about to come.

"Find Villarosé in the detention office." He calmly said, gone the ingenuine and creepy smiling face, which made Danny and the other men shiver in fear.

Akala ko ay susunod na sila. Si Silvano na kasi ito e, he is known for being one of the most strict officer ng school, hindi ko alam kung siya ba ang pinakamasungit o iyong si Kalisto na kulang na lang ata ay irapan lahat ng estudyante at tao na makikita niya sa hallway.

However, one man suddenly move forward, with a smirk on his face, as if he was not scared.

"Bakit ka naman namin susundin? Sino ka ba sa akala mo, ha, Silvano Vienrich? Ni hindi nga kilala iyang pamilya mo e," They suddenly paused and laugh. Then, they continued, "Baka nga wala iyang pamilya e, scholar lang siguro tapos tumakbo sa council, tapos kung makaasta akala mo kung sino." They looked at us, as if they're mocking.

Nagsalubong ang kilay ko dahil sa sinabi nila. How dare them insult my baby Silvano?! Although some of their statements were true, hindi katulad ng almost every students na nag-aaral dito sa St. Isidro ay kilala ang mga pamilya, Vienrich is a surname that is not known in every industry, mapa-business, international or local, walang may kilala sa apilyedong Vienrich. 

Still, as what they have stated, hindi naman nila kilala, so who are they to judge? Tsaka puro luxury din kasi ang gamit ni Silvano, so never na nagcross sa mind ko na hindi naman siya mayaman, pero kahit naghihingalo siya sa hirap, willing ako magpakasal, 'no. May pera naman ako, kahit siya pa ang buhayin ko basta willing siya magpakasal sa akin.

"Can you shut your filthy mouth?" Tinaasan ko ang lalaking nagsalita no'n. If I'm not mistaken, it was Sam De Valle, anak ng isang politician na rumored na corrupt. I then continued, "Hindi puwedeng bumoses kapag yumaman ang pamilya kakanakaw sa kaban ng bayan."

I saw how the veins in his neck showed. Mixture of shock and rage were visible on his ugly face as he looked at me, na parang gusto niya akong sakal sakalin

"Putangina mo talagang babae ka! Akala mo ba titigilan ka namin pagkatapos mong magsumbong diyan sa gagong Vienrich na 'yan?" He smirked at me and looked at me from head to toe. He continued, "Umayos ka, Laurel. Hindi mo naman siguro gustong maging laman ng balita at maging main character sa SOCO, hindi ba?"

The Lawyer's ConvictionKde žijí příběhy. Začni objevovat