"အငယ်မ= ထိုင် ငါ့မောင် ဒီက အကိုတို့လဲထိုင်ကြနော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"အလတ်မ=ဒီမှာ မုန့်လေးတွေလဲစားကြ မင်းဆက် မမတို့ ဟိုဘက်ရွာသွားပြီး အအေးဘူးဧည့်ခံဖို့သွား၀ယ်လိုက်အုံးမယ် သူငယ်ချင်းတွေကိုဧည့်ခံထားလိုက်အုံးနော်"
"ဟုတ်"
"အငယ်မ=မမတို့သွားပြီနော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
မင်းဆက်တို့အခုရောက်နေသည့်ရွာသည်။ မြို့နှင့်အလမ်းေ၀းပြီး အအေးဘူး၀ယ်ချင်လျှင် ဘေးမှ ရွာကြီး တစ်ခုအားသွား၀ယ်ရသည်။ ထို့အတူ မနက်စာ အီကြာကွေးတို့ လဖက်ရည်တို့ဆိုရင်လဲ ထို ဘေးရွာကိုသာသွား၀ယ်ရသည်။
စားပွဲပေါ်တွင် လက်ဖက်အုပ် ငှက်ပြောပေါင်း စာကလေးခွေကြော်(စာကလေးချီး) ငှက်ပြောသီး တစ်ဖျီး တို့ချခင်းဧည့်ခံထားတာကြောင့် အသော် လက်ဖက်အားစားမြည်အလုပ် မောင်မှ အသော့် ခါးအားလက်ဖျင့်ညှစ်ခါ......
"အာ့"
"ခင်ဗျား ချောင်းတွေဆိုးနေတယ် လက်ဖက်မစားနဲ့"
"ငါစားချင်လို့ပါ မောင်ကလဲ"
"မစားချင်နဲ့ ! တခြားဟာစား"
"တခြားဟာမှ ငါမကြိုက်တာ~~~"
"ကျုပ်စကားနှစ်ခါမပြောချင်ဘူး!"
"ဟွန့် မင်းက ဘာကြီးမှန်းကိုမသိဘူး ငါ့ကိုအလိုလဲ မလိုက်ဘူး မင်းနဲ့မထိုင်တော့ဘူး"
အသော် ဧကနှင့်ထိုင်နေသည့် ခုံတန်းရှည်မှ မင်းဆက်ရာတို့ထိုင်နေသည့်ခုံတန်းအားသွားထိုင်မည်မို့ ထလိုက်ပေမဲ့ ခါးအားဖက်ထားသည်လက်မှ သူ့အားဆွဲကာ ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေလိုက်ပြီး ချုပ်ထားတာကြောင့်ထလို့မရပေ....
"ကျစ်!! ကျုပ်က ခင်ဗျားအတွက်ပြောနေတာ!!"
"မင်းငါ့ကို အော်ပဲအော်နေတယ်~~~"
"ကျုပ်ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်!"
မောင်မှ သူပေါင်ပေါ် ကိုယ့်ပါးအား လက်တစ်ဖက်ဖျင့်ညှစ်ကာ သူ့အားမော့ကြည့်စေလိုက်သည်။ပါးအားညှစ်ထားသည့်လက်မှာသိပ်အားမပါတာကြောင့်တော်သေးသည်။ နောက်မို့ဆိုသူ၃ရက်လောက်ထမင်းမစားနိုင်ဖြစ်သွားနိုင်သည်။
