(Warning🚨 - အနည်းငယ်18+အခန်းများပါ၀င်နိုင်ပါသည်)
ကိုကိုက သူ့အားထိုသို့ပြောသွားပြီး စိတ်တိုနေပုံနဲ့ အရှေ့ကနေထွက်သွားတာကြောင့် မင်းဆက် အနောက်ကနေအမြန်လိုက်ရသည်။ အသော် ပြူးကြောင်ကြောင်နဲ့ ကြည့်နေတုန်း ဧက ကခါးအား ဖက်ကာ ဆွဲခေါ်သွားသည်။
"ကိုကို"
"......."
"ကိုကို babyကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်"
"......."
"အဟင့် baby က သူ့ကိုသွားထိတာမှ ဟင့် မဟုတ်တာ သူလာဖက်တာကြီးကို ဟင့်"
"ကျစ်! ဘာလို့ငိုနေရတာလဲ babyရယ် ကိုယ်က babyကို စိတ်ဆိုးနေတာမဟုတ်ဘူး ဟိုကောင်ကိုသက်ချင်နေတာ!!"
"ဟင့် ကိုကိုက ဟင့် babyကိုစိတ်ဆိုးနေတာ ထင်လို့ အင့်"
"မငိုနဲ့တော့! ဖျားမယ် အခုမှရေချိုးထားတာကို"
"အွန်း ဟင့် အာဘွားပေးပါ"
"အဟွန်း!"
သူ့အကောင်ပေါက်လေးက ဘယ်တော့ဖြစ်ဖြစ် သူစိတ်ဆိုးလို့ ချော့ပြီးရင် အာဘွားအမြဲတောင်းတက်လေ့ရှိသည်။
အခုလဲ ခြေဖျားလေးထောက်ကာ ပါးလေစမော့ပေးလာသည့် သူ့အကောင်ပေါက်လေးကြောင့် ပါးလေးအား အနမ်းပေးလိုက်သည်။
"ဟီး!"
"ကလေးပေါက်"
"ဟီး"
အနောက်မှ အသော်က သူတို့အား ပြူးပြူးကြီး ကြည့်နေတာကြောင့် မင်းဆက် ရှက်လာကာ ကိုကို့လက်အားဆွဲကာ အမြန်သို့အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူတို့ကတော့ ဘယ်နားကျန်နေခဲ့လဲတော့မသိပါ။
"မောင်"
"အင်း"
"မင်းဆက်တို့က ပျောက်သွားပြီ ငါပြန်တဲ့လမ်းမမှတ်မိဘူးနော်"
"ကျုပ်မှတ်မိတယ်"
"အွန်း ငါရဲ့မောင်ကတော်လိုက်တာ ဟီး"
"........"
"မောင်"
"အင်း"
"ခဏကလေ အကိုမှိုင်းကလေ ကြောက်စရာကြီးနော်"
"အင်း"
"အဲ့နေရာမှာ မောင်သာဆိုရင်ရော"
"အာ့!"
