"မေမေရယ် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ အအေးမိတာလား အဲ့တာကြေင့်ပြောတာ မေမေ့ကိုကြာလို့ အခုတော့ ဖျားပြီ ဘယ်လိုနေသေးလဲ သားဆေးခန်းလိုက်ပို့ရမလား "
"ငါ့သားလေးကတော့ မအေကိုစိတ်ပူတက်လိုက်တာ အမေက အဲ့လောက်လဲမဟုတ်ပါဘူး သွားကြစို့လေ"
မေမေက သွားတော့မဲ့အချိန်မှ ကိုယ်တွေပူလာတာကြောင့်စမ်းကြည့်လိုက်တော့ အဖျား၀င်နေသည်။
"မိန်းမရယ် သွားလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ ကိုယ်တို့နေခဲ့ရအောင် မင်းလဲနေမကောင်းနေတာကို ပိုဆိုးသွားလိမ့်မယ်ကွ"
"တော်ပါပြီကျွန်မက သားအသော်လေး မင်္ဂလာပွဲကိုသွားမှဖြစ်မှာပေါ့တော့"
"မေမေကလဲ နေခဲ့လိုက်ပါ မေမေ့ကျန်းမာရေးပိုဆိုးသွားမှာပေါ့ သားအသော့်ကိုအကြိုးအကြောင်းပြောပြလိုက်ပါမယ်"
"ဟုတ်ပါတယ်မိန်းမရယ်"
"အဲ့တာဆိုလဲ အင်းပါ သားသေချာလေးပြောပြပေးနော် မေမေက လာချင်တာလို့ ဒီလူအိုကြီးကအလာမခံလို့လို့"
"ဟီးဟီး ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ"
မေမေက ဖေဖေ့အား မျက်စောင်းထိုးကာ ပြောတော့ မင်းဆက်ရယ်မိသွားသည်။
"ကဲကဲသွားကြတော့ နောက်ကျနေမယ် လမ်းခရီးမှာဂရုစိုက်ကြအုံး"
"ဟုတ် တာ့တာနော် မေမေ အာဘွား အဖွားကိုလဲပြောလိုက်အုံး သားတို့သွားပြီလို့"
"အေးအး"
"သွားခွင့်ပြုပါအုံးအမေနဲ့အဖေ" (မှိုင်း)
"အေးကွယ်"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကိုကိုက သူ့အားကားတံခါးဖွင့်ပေးကာ ထိုင်စေသည်။ သူထိုင်မလို့လုက်တုန်း သူတွန်းခံလိုက်ရသည်။ တွန်းလိုက်တာကြောင့် သူမြေပြင်ပေါ်သို့ ယိုင်ကျသွားသည်။ သူ့အဒေါ်အကြီးဆုံးပင် မမငယ်နှင့်ကိုကိုက သူ့အနားပြေးလာပြီး ထူပေးသည်။။
"ငါ့မောင်လေး ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ"
"ကျစ်! ဘေဘီ ဘယ်နားနာသွားလဲ"
"ဟို သားမနာပါဘူး ဘောင်းဘီရှည်၀တ်ထားတော့ အသားလဲအပွန်းဘူး ဘောင်းဘီက အဖြူဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ ဖုန်ပေသွားတာ ဟီး"
