Unicode+Zawgyi
| Warning - Mention of some swear words |
"SeungMin ! .. Kim SeungMin !!!"
ကျွန်တော် ဒီနေ့ကျောင်းရောက်ထဲက သိပ်နေလို့မကောင်းတာနဲ့ ခေါင်းလှဲအိပ်နေခဲ့တာ။ အတန်းထဲကတစ်ယောက် ပြေးဝင်လာပြီး အလောတကြီးအော်ခေါ်လာတော့ လန့်နိုးပြီး ကောက်ထမိတယ်။
"ဘာ .. ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"
သူ့ပုံစံကလည်း တကယ်ကိုအမောတကောနဲ့ဖြစ်နေပြီး ကိစ္စတစ်ခုခုလည်း ရှိပုံဘဲ။
"စီနီယာ .. စီနီယာ Chris .."
"Hyung!.. Hyung ဘာဖြစ်လို့လဲ ??"
"Law က စီနီယာတွေနဲ့ ဘောလုံးကွင်းမှာ .. ရန်ဖြစ်နေကြတယ်"
"ဟာ ...!"
ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းတွေကို မြန်နိုင်သမျှမြန်အောင်ပြေးမိတယ်။ ကျေးဇူးပြုပြီး ကိုကို့ကို ဘာမှဖြစ်ခွင့်မပေးလိုက်ပါနဲ့။
.
.
.
"ကိုကို ..!!"
ကျွန်တော်ရောက်တော့ အများနဲ့တစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီး ကိုကိုက မြေပြင်မှာလဲကျရက်သား ရှိနေတယ်။ ကိုကို့ဆီထပ်ကန်တော့မယ့်သူကို ကျွန်တော်ပြေးပြီး ဆောင့်တွန်းလိုက်တော့ သူလည်း နောက်ကိုယိုင်ကျသွားတယ်။
ကိုကို့ခန္ဓာကိုယ်ကိုဆွဲထူတော့ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မျက်နှာပေါ်ကဒဏ်ရာတွေက ကျွန်တော့်ရင်ကိုဆောင့်ကန်လိုက်သလိုဘဲ။
"အရမ်းနာနေလား ! .. ကျွန်တော့်ကိုတွဲပြီး ထ"
"ရတယ် .. ကိုယ်ဘာမှမဖြစ်ဘူး မင်းဖယ်နေ"
ပါးစပ်မှာလည်းသွေးတွေပေကျံနေတောင် ကိုကိုက သူ့ပုံစံမပျက် ခေါင်းမာနေတုန်း။ မျက်ဝန်းမှာလည်း ဒေါသအရိပ်အယောင်တွေက လွှမ်းမိုးလို့။ အခုလိုအချိန်ဆို ကိုကိုဘယ်လောက်ထိ မိုက်ရူးရဲဆန်သွားနိုင်လဲ ကျွန်တော်သိတာကြောင့် ကိုကို့ကို ဒီနေရာကအမြန်ဘဲ ခေါ်ထုတ်ချင်မိတယ်။
"ဖယ်နေလို့ Kim SeungMin!!!"
ကျွန်တော်မဖယ်ပေးဘဲ သူ့အပေါ်ကအုပ်မိုးထားတော့ သူ့လက်တွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုတွန်းဖယ်လာတယ်။
YOU ARE READING
Dearest Blue (ChanSeung-mm fanfic)
Fanfiction'It hurts .. but I love it' • ChanSeung Myanmar Fanfiction • Short Story
