Sky of Love

Chapter 16

"Ikaw yon, Lieutenant? Ikaw yon, alam ko."

Kunwaring patingin-tingin lamang ako sa labas.

"Love?"

Doon, napatingin talaga ako sa pangulo. Tawagin ba naman akong love, sinong hindi magugulat. Parang magwawala yung puso ko.

Pormal ko lamang siyang tinignan. "Sir, napadaan lang po ako." sagot ko.

Ngumiti siya at hindi na nagsalita pa. Tumitingin-tingin na lamang din siya sa labas.

"I miss flying with you. I miss you being my pilot." The tone of his voice like he was craving.

Ngumiti ako at tinignan siya. "Parang lumilipad na rin tayo oh, Mr. President."

"I mean yung ikaw yung... piloto ko." natatawang sabi niya.

Natawa rin ako. Yun, nagtawanan lang kami.

"Kailan po ba yung schedule niyo na may agenda? I am also assigned for driving the aircraft for you, right?" Mukhang wala pa naman siyang schedule kaya halos dito lang siya.

"Yes, ikaw talaga yung gusto kong magpalipad ng sinasakyan ko. Pero, ayoko yung may mga kasama tayo sa aircraft... gusto ko yung tayo lang dalawa. Tulad nung demonstration, tayo lang. Tayong dalawa lang, Lieutenant." Oh? Kaming dalawa lang? Why?

"Tayong dalawa lang, Lieutenant."

Parang kinikiliti yung tiyan ko sa sinabi niyang yan.

It's like you and me against the world, huh?

"Next time, let's fly again. I'll drive you with the Cessna." Kaagad naman suyang napangiti at ramdam ko ang excitement sa kanya.

Napahawak siya sa kamay ko. "Really?" parang batang paninigurado niya. Tumango lamang ako.

"We can also do skydiving if you want, Mr. President. I can handle that, I am also a professional skydiver. That's thriller than flying an aircraft."

His eyes widened and can't hide his smiles.

"Count me in, as long as I'm with you."

It feels like I can do anything when I am with him.

***

Natapos naman na ang ride namin sa ferris wheel. Nakita ko na parang pinagtitinginan na ang pangulo ng mga tao. Yung mga mukha nila parang nag-oobserba pa.

Kaya naman, hinawakan ko sa kamay ang pangulo at mabilis ko siyang dinala sa parte rito sa amusement park na walang gaanong tao.

Humarap ako sa kanya. Parang may kung anong naramdaman ang puso ko nang magtama ang mga paningin namin.

Napakunok ako nang pasadahan ko namg tingin ang buong mukha niya.

His eyes, his nose and his lips...

He had the kind of face that can stop you in your tracks. He is so fine in every way.

"A-Ah... saan po tayong next?" tanong ko at umiwas na.

"Hmm, tara doon!" aniya at hinawakan ang kamay ko.

We just entered a photo studio. It's a DIY photo booth wherein you are the on who handle from taking the picture to printing it.