17 bölum /Asırlar geçti ömrümden /

3.3K 151 63
                                    

İyi okumalar 🦋

Şaşa kaldım bana öyle bi dosya gelmemişti kı "ne saçmalıyosun lan sen bana dosya mosya gelmedi" ikimizde bir birimize öyle öfkeliydik ki

Yazardan

Birden yanlarında adar belirdi ortalarına girerek ikisinde sınırlı bakışlar attı "lan oğlum siz mal mısınız lan" adar yüzlerine soru işaretiyle baktı

"Adar" "ağa" ağırla azad aynı anda öfkeli gözlerini adar'a çevirdiler

Adar ikilinin öfkeli bakışlarını umursamadan elerini bir birine çarparak alkışladı onları "lan o puşt dışarda güle güle gezerken siz burda bir birinize giriyorsunuz aferin lan size" deyip cama dondu

Azad derin bir iç çekti evet hakliydi adar şu an yaptığı salaklıktı ayni şekilde ağır'da kendini toparladı.

Adar onara dönmeden "lan benim baçım yada karım bu halde olsa o adamın ben şu an anasını belemiştim de neyse. arattırdım sızın yerinize  adamlara ama yok çoktan saklandığı deliğe girmiş"

Tam azad bir şey söyleyecekken Fırat ve Kadir gelmişti.

Kadir ağır'la göz göze gelince derin nefes aldı "çok bişey bulamadım ama bu oyunda çok kişi var en başta sızın konaktan biri yada birileri".

Ağır şaşkınlıkla baktı kadire "olmaz öyle şey bremım kimse cesaret edemez" dili buna itiraz ederken aklında birileri geldi.

Azad kadire dönüp "kım" Kadir bakışlarını kaçırdı.

Ağır "yadem" dedi çok kısık bı sesle. sonra kadıre baktı "Osman ağa oda bu işin içinde mi". Kadir başıyla onayladı "gelen bilgiler göre üç kişi karala yardım etmiş".

Azad öfkeyle dişlerini sıktı "o adamın ben anas.." tam hareket edecekken Fırat onu durdurdu "böyle öfkeyle gitme sonra o piçin haberi olur".

azad yüzünü ovaladı "Diğer ikisi kım" Kadir bu sefer azad'a baktı "söyle Kadir nede olsa saklamanın bı anlamı yok oda öğrenecek " dedi adar.

"Şılan yade" ağır başını öne eğdi hissetmişti. azad ağır'a baktı sonra kendını tutamadı yeniden yapıştı boğazına "lan senin yaden lan kendi kanın canın" güçü kalmamiş gibi bıraktı ağırın boğazını "lan oğlum ne istediniz lan benim kardeşimden bunu için mi aldınız onu" dedi dizlerinin üstüne çöktü.

Adar arkasını dönüp azad'ı kaldırdı "şimdi bırakma kendini azad" dedi ve birlikle hastaneden çıktılar biraz bahçedeki banklara oturdular.

"Topla kendini bilirim zor sevdiğin birini öyle görmek ama şimdi sen kendini toplamasan bunu ona yapanlar ortalıkta rahat rahat gezecektir" azad başıyla onayladı adar'ı.

3 ay sonra

Ağır hala yoğun bakım camının önünde bir umutla bekliyodu ne kadar Büşra ve avreş yaşamasına büyük bi ihtimal vermesede mine hanımın bazı ilaçlarda yaptığı küçük müdahaleler sonrasında kejanın durumu çok az ilerleme kat etmişti.

Birden yanda bı nefes hisseti başını çevirip bakma gereği duymadı çunki kım olduğunu anlamıştı

"Bremın hadı bir git konağa sonra gel kaç gündür uyumadın" ağır derin bı nefes aldı "gidemem gidince uyanırsa ,ya beni görmeyince üzülürse".

Dilsiz Emanet Gelin Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin