27 bölüm / bejin keja/

2.7K 142 34
                                    

Iyi okumalar

Diyorsunuz ya neden karakterler hep ayırıyoruz "seven sevdiğine kavuşabilseydi bu gelip geçici dünyada mem ile zin'ın hikayesi dillere destan olmazdı. her seven sevdiğine kavuşsayidi can yakan şarkılar olmazdı".

Keja yuzune kapanan telefonu hışımla yatağa fırlatıp dolabını yürüdü.

"Bunun arkasında biri var" diye söylendi.

Eline gelen zilan hanımın ona aldığı krem rengi kaftanı aldi.

Hızlıca giyindi. Etrafa bakıtı aradığı şey nerede olabilirdi.

Dolapları kurcaladı ama yoktu ani gelen sinirle kapiyi çarparak çıktı.

Diyer odaları aradı en son jîn'ın kaldiği odaya girdi.

Ararken yataga oturdu eli yastığa gitti altında bi şey vardi sert bi şey.

Keje teredut eti bi an. Ama eli gitti yastığın altına.

Parmak uçlarına değen metal'e teni titredi.

Ama çok düşünmek istemedi hızlıca aldi silahı yerleştirdi bakmadan belindeki kemere.

Ayağa kalktı ne yapacağını düşünürken çıktı çiftlik evinden etrafa bakındı.

Kimse yoktu ne korumalar nede araç vardi. Derin nefes aldığı anda kişneme sesi duydu.

Aklına ilk alaça geldi ama o burada olamazdı.

Rüzgar gibi koşan attı gördü demir kapının önünde durdu alaçası.

Keja koşarak demir kapiyi açtı. Zincirler vardi ayaklarında ama koparımıştı kızı ona gelmek için.

Gülümsedi keja ama açı yüreğinde harmanlandi.

"Alaça'm".

Kişinedi alaça bu geldim demekti. Gözleri doldu kadının ama akımadi bu sefer yaşları.

Eğildi yere çıkardı zincirleri tek tek. Ne çok kez koparmıştı alaça onun için zincirleri.

Bindi üstüne başladı koş alaça sanki bi melek gibi gelmişti kadına.

Bilmediği yolu aştılar girdiler konağın yoluna saatler suren yolu alaça dakikalar içinden ormandan gelmişti.

Kadın uzun zaman sonra kendine geldiğini hissetti.

Bugün keja'yı geride bıraktı bejin bütün ipleri yeniden eline doladı.

Onun canini yakanlari bugün kendi yakmaya yemin etti.

Belkide zamanı gelmişti kadına yapılanların bedeli ödenmeliyıdi artık adaletli olmalıydı hayat.

Adam sinir kupuyudu geldiği anda konağa yer yerine durmamişti "ben amed'ın en buyuk ağası ağır mirhan kara'yım benim arkamdan iş cevirmeye kalkarsanız demek" dedi alev alan harelerıyıle.

Bütün ağalar sustu. "Konuşun" diye kükredi.

Jihat ağa damadına beli etmeden gurur duydu.

"Haber ettik ağam ama"dedi yutkundu çünkü ağır ona öyle bi bakmıştı ki dili tutulmuştu.

"Devam et" sesi oldukça gördü kadınlar mutfaktan dahi duymuştu.

Adam korktu konuşamadı. Bu ağır'ı daha da sinir etti.

"Arkamdan iş çevirirken korkarsınız da şimdi mi korkarsınız".

Sessizliği yaşlı ağa bozdu "haber etmişler ağır ağa ama sen karınla" devamını getiremedi.

Dilsiz Emanet Gelin Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin