"I stand here today not as your school president, instead take this words from a proud father. Congratulations!"
Applause thundered all over the hall as the president finally ended his remark, closing the ceremony.
Napangiti ako habang pinagmamasdan ang mga graduates. Some are gathered on the stage for photo opportunity, others are with their proud family, few are having a moment with their romantic partners. Everyone seems to have their own world, but we share the same feelings, and that is happiness, proudness, and a sense to celebrate.
"Congratulations, guys!" Masaya kong bati nang madaanan ako ng mga kaibigan ni Carlo.
Agad naman akong pinasalamatan ng mga ito ng may kasamang malapad na ngiti. Nagkwentuhan kami hanggang sa lumapit saamin si tita Carla.
"Listen, sa kotse ko na sasakay ang mga parents niyo, so guys, you go with ken's car, alright?" She instructed, then turn to Ken. "You take care of them, Ken. Let's meet at the house, okay?"
"Yes, tita. Sunod po kami." Tango naman ni Ken.
"Hi, tita." Bati ko ng magkasalubong ang mga mata namin.
"Oh, hi Dear." Bati nito saka ako yinakap, pagkatapos ay inayos ang buhok ko. "You look extra today. My son will surely act possessively again."
Natawa tuloy ako, "Normal ko 'to, Tita. I woke up like this, every morning."
Natawa din ito sa pinagsasasabi ko.
"By the way.. Iz, did you invite your parents for me?" She asked.
"Hindi po sila makakapunta, tita." I smiled apologetically.
"No problem. Sige na, see you at home." She smiled back before walking past me.
"Guys, CR lang ako." Paalam ko sa mga kaibigan ni Carlo bago umalis.
Pabalik na ako nang makasalubong ko ang isang pamilyar na lalaki.
"You're here." Nakangiting bati saakin ni Darwin, na talagang fresh na fresh tingnan.
"Hi, Congratulations!" Masigla kong pagbati sa lalaki.
"Thank you." Mas lumawak ang pag-ngiti nito. "Alone?"
"Hinihintay ko si Carlo." Ngiti ko.
Luminga-linga ito at pagkatapos ay matunog na ngumisi.
"Well, he's waiting for you too, and obviously.. unhappy." He chuckled.
Napalingon ako sa tinitingnan niya, and there he is- Carlo. He's carefully watching us while leaning against the wall, with both hands are placed inside his pocket.
"Got to go." Baling ko kay Darwin at saka nginitian ito ng matamis. "Congratulations again, Darwin. And goodluck. Fight!"
"Got it, Cheerleader." He chuckled, amusingly.
"Una na kami, Iz." Kaway ni Lirah bago umalis kasama ang grupo nila.
"Carlo!" Masigla kong bati.
"Don't keep me waiting for you while you talked with someone else. I hate it." Seryoso nitong saad at saka ako tiningnan. "And don't look happy after."
Nawala ang malapad kong ngiti at nanlaki ang mga mata ko nang bigla itong mag-walk out. Agad naman akong humabol at nabangga pa nga ako sa likod niya nang bigla itong huminto sa paglalakad.
"Sa dulo ako nag-park kanina. Hintayin mo na lang ako dito." Saad nito bago ako iniwan sa entrance.
Napamura ako ng bigla akong binusinahan ni Ken.
YOU ARE READING
Dopamine Rush
Romance"Iz bakit?" He asked. Hindi nakaligtas sa pandinig ko ang hinanakit, pilit niya mang itago. "Bakit mo nagawa sakin 'to?" Pinahid ko ang mga luha ko. Tinatanggalan ang sarili ng karapatang umiyak. He deserves an answer. Dahil kung hindi, mapupuno si...
