🌸YOURS AGAIN🌸 [Yizhan]•°•|ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ|✓

Chapter 1

Xiao Zhan's pov,

අදත් පුරුදු විදිහටම උදේම තිබ්බ එලාර්ම් එකට නැගිටලා වෙනදා විදිහටම ඇඳේ අනිත් පැත්ත බැලුවේ එයා ඉන්නවද බලන්න.ඇඳේ එහා පැත්ත බලපු මට මටත් නොදැනිම ලොකු හුස්මක් පිට උනේ මැරි කරලා ආව දවසේ ඉඳලම මම එයා එක්ක කවදාවත් එක ඇඳේ නිදා ගත්තේ නෑ නේද කියලා මතක් වෙලා. ඒ උනත් මන් පුරුද්දක් විදිහට එයා ගෙදර ඉන්න දවසට නැගිට්ට ගමන් ඇඳේ එහා පැත්ත බලන්නේ වැරදිලාවත් එයා ඉන්නවද බලන්න.

මමත් අනිත් අය වගේම එයාට තුරුල් වෙලා නිදා ගන්න, එයාගෙ පපුව උඩින් උදේට නැගිටලා ඔළුව උස්සලා එයාට හාදුවක් තියලා ඇඳෙන් නැගිටලා එන්න ඉස්සර ඉඳන්ම, ඉස්සර ඉඳන්ම කියන්නේ එයාට ආදරේ කරන්න ගත්ත කාලේ ඉඳන්ම මමත් ආස කලා. ඒත් ඒ හැම දේම හීනයක් විතරක්ම වෙයිද කියලා මට වෙලාවකට හිතෙනවා.

අද මට නිවාඩු දවසක් උනත් වෙනදට වැඩට යන්න තියන එලාර්ම් එක අයින් කරේ නැති නිසා ඒක පුරුදු වෙලාවටම කෑ ගහන්න ගත්තා. දැන් ඉතින් ආයි නින්ද යන්නෙත් නෑ. තව ටිකක් ඇඳටම වෙලා ඉන්නවා කියලා හිතාගත්ත මන් එයා ගැන කල්පනා කරන්න පටන් ගත්තා.

එයා මම මැරි කරපු කෙනා,මගේ හස්බන්ඩ්. අපි මැරි කරලා දැනට අවුරුදු එකහමාරක් විතර වෙනවා. අපේ ගෙවල් වලින් කතා කරලා තමයි එයාට මාව බැන්ඳුවේ. එයාගේ තාත්තයි අපේ අප්පච්චියි හොඳම යාළුවෝ. හැබැයි ඉතින් එයාව මැරි කරන්න කලින් ඉඳන්ම මම එයාට ආදරේ කරා.එයා හමුදාවෙ;ලොකු පෝස්ට් එකක්. ජොබ් එකටම හරියන්න එයාගෙ නපුරුකමත් තිබුණා. ඒ නපුරුකමටම තමයි මම මුලින්ම ආදරේ කරෙත්. නපුරු ආඩම්බරකාරයෙක්. ඒ මූනේ මන් අන්තිම පාරට හිනාවක් දැක්කේ අපේ වෙඩින් එක දවසේ. ඒත් ඒ හිනාව දුන්නේ මට නම් නෙවෙයි ඉතින් අපේ වෙඩින් එකට ආව අමුත්තන්ට.

එයා ගැන කල්පනා කර කර හිටපු මට නොදැනිම ආයෙමත් නින්ද ගිහින්. මාව ගැස්සිලා ඇහැරුනේ ෆෝන් එක රින්ග් වෙන සද්දෙට.

කෝල් එක නෙතූගෙන්.

"හෙලෝ නෙතූ ගුඩ් මෝනින්ග්"

"ගුඩ් මෝනින්ග්. මොකෝ කරන්නේ. නැගිටලද ඉන්නේ"