Chapter 19

52 5 16
                                    

Kairos Sullivan (Point of View)

"Let us help you, Iros," sabi ni Alexander.

Nasa pub kami umiinom. Ako ang nag-aya sakanila. This is the first time na inaya ko sila kaya agad naman silang pumunta. It's been a week since Destin had a seizure and up until now hindi pa din siya gumigising. The doctor said na sobrang damage na ng mga organs niya and there's a possibility that he will fall into a coma. She said that Destin's case is somewhat uncommon and they'll try to study some alternative treatments. Iyon nalang ang kinakapitan kong pag-asa.

For my mom, her heart grew weaker and weaker and she might need a heart transplant. The doctor suggested transferring her to other countries that have advanced medical technologies unlike here in the Philippines. The chances here are low but if we transfer her to other countries the chances might get high. And my father is all for that. She's awake but weak.

Nabalik ako sa ulirat ng hawakan ni Ethan ang balikat ko. Nilingon ko siya.

"Nandito kami, bro. Naghihintay lang kami na humingi ka ng tulong sa'min pero mukhang hindi mo gagawin iyon..." sabi ni Ethan. "Let us help you kahit maliit na tulong lang. Magkaibigan tayo hindi lang sa inuman o sa kagagohan. Magkaibigan din tayo sa kahirapan o problema."

"Ako na muna magha-handle ng kompanya niyo," pagsali ni Alex kaya siya naman ang nilingon ko. "May tinawala ka naman siguro sa'kin hindi ba?" Of course, magaling si Alexander in terms of business. "Ako na muna bahala sa kompanya mo. Just focus on Destin and your mom. Matulog ka din, pre. Sobrang laki na ng eyebags mo."

Natawa ako sa sinabi niya pero totoo. Hindi na masyado akong natutulog. My thoughts are keeping me up. Ayokong matulog dahil baka anytime may mangyari habang tulog ako.

"Kaya nga, Iros! Huwag mong pabayaan ang sarili mo, bro! Sa tingin mo ba gusto kang makita ni Destin na ganyan? Baka isipin pa noon na pinapabayaan mo ang sarili mo dahil sakaniya," pagsabat ni Ethan.

Napa-inom ako sabay yuko. Ethan is right. Baka isipin ni Destin na pinapabayaan ko ang sarili dahil sakaniya. And I don't want that to happen.

"Iinom natin iyan ngayon. Mamaya matutulog ka, kami na bahalang magbantay kay Destin at dadalawin din namin si Tita Eleanor para makapagpahinga din si Tito Fredros kaya huwag kang mag-alala sakanila. Ayosin mo ang sarili mo bago ka pumunta doon bukas." Si Ethan.

Hindi na ako tumanggi pa at tumango nalang. Uminom kami hanggang twelve at nagpasiyang umuwi. Gaya ng sinabi ni Ethan umuwi ako ng condo ko. Pagkadating ko naligo ako at pagkatapos ay umupo sa kama tsaka napatingin sa labas kung saan kitang kita ang city lights. Doon ko lang naramdaman kung gaano kapagod ang katawan ko. Pabagsak akong humiga sa kama. The weight of uncertainty and despair had settled upon my shoulder but tonight, I will forget it all and sleep.

"Kai..." A familiar soft voice whispered. "Kai, wake up. Gumising ka. May pupuntahan tayo."

Confusion gripped my mind as I slowly opened my eyes. A blurry vision of a person appear in front of me but as soon as my eyes adjusted to the light. There, right in front of me, was Destin, looking as serene as ever, his eyes fluttering open and meeting mine.

Am I dreaming?

"B-baby?" I reach for his face and gently caress it. It feels so real. My heart raced with happiness.

Destin touched my hand that was caressing his face, he close his eyes and felt my touch. He's slightly purring. When he opens his eyes and stared at me, he smiled softly. Totoo ba 'to?

"You're okay..." I stated as a matter of fact.

Destin nods his head. "I am." Bigla siyang tumayo kaya kinabahan ako baka mawala siya. Na baka panaginip lang ang lahat ng 'to.

✓ FATE | SUNKI FFWhere stories live. Discover now