Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

38

(Ongeveer een week voor Niall zijn verjaardag)
POV SOPHIE
Ik word wakker naast Niall en sta zachtjes op, hij moet blijven slapen. Ik maak snel wat weten voor mezelf en kleed me dan om. Daarna ga ik de stad in en gek genoeg slaapt Niall nog steeds. Ik kijk wat rond en zoek naar de muziekwinkel. (Of hoe die winkels ook heten). Ik zoek een goede en koop hem. Hopelijk vindt Niall het wat. Ik mag hem volgende week op zijn verjaardag ophalen, mooi. Ik ga weer maar huis en SLAAPKOP Niall is nog steeds niet wakker. Ik kijk op mijn horloge, het is nu 12:00. Ik besluit maar om Niall wakker te maken. Ik maak snel een lekker ontbijtje voor hem klaar, dat verdient hij wel. Ik loop zachtjes maar boven en open zijn kamer deur. Ahw wat ziet hij er toch lief uit als hij slaapt. Zijn haar hangt over zijn hoofd en hij mompelt af en toe wat in zijn slaap.
'Niall' zeg ik zacht.
'Hmm' mompelt hij.
'Ik heb eten' zeg ik. Meteen schiet hij overeind.
'Thanks' zegt hij en hij geeft me een kus. Als hij klaar is zet ik het dienblad op het nachtkastje neer en ga ik naast Niall liggen. Ik merk dat hij naar me staart
'Uhm waarom staar je?' Vraag ik
'Omdat je zo mooi bent' ik bloos
'Niet' zeg ik en ik kijk naar de grond.
'Jawel' zegt hij.
'Ne-' meer kan ik niet zeggen want Niall geeft me weer een kus.
'Ohja en ik moet maar de boys voor het nieuwe album' zegt Niall
'Oke, Hoelaat?' Vraag ik
'Uhm om 17:00?' Ik kijk op de klok. Het is nu 13:00.
'Dan hebben we nu nog even tijd samen' zeg ik. Hij lacht.
'Zullen we naar het park gaan?' Ik knik
'Kleed jij je maar om, ik ben beneden' zeg ik.
'Oke' ik sta op en loop naar beneden en zet de tv aan. Niks leuks, dus ik zet hem weer uit. Ik sta op en wil wat drinken pakken maar dan voel ik ineens dat iemand me vastpakt. Ik begin te gillen
'Sorry ik ben het' ik draai me om en zie Niall staan
'Jezus Niall, je liet me schrikken'
'Sorry' zegt hij.
'Zullen we gaan?' Vraag ik. Hij knikt en we lopen naar de deur. Ik doe mijn zonnebril op. We lopen wat door het park, het is lekker rustig. Ik zie alleen wat kinderen met hun ouders spelen. We gaan even op een bankje zitten en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.
Dan zie ik Haar staan. Nee, nee dit kan niet. Ze kijkt mijn kant op en ik draai snel mijn hoofd om. Ik hoef haar niet te zien na wat ze heeft gedaan.
'Wat is er liefje?'
'Ze is hier'
'Wie?'
'Mijn moeder' zeg ik. Hij kijkt me met grote ogen aan.
'Waarom ga je niet naar haar toe?' Vraagt hij
'Ze heeft me mijn hele leven alleen met pap gelaten' zeg ik terwijl de herinneringen weer komen.
'Oh..' Zegt hij. Er rolt een traan over mijn wang maar ik veeg hem snel weg. Ik kijk op en zie dat ze al weg is. Gelukkig.
'Wat zou jij doen?' Vraag ik
'Ik?' Vraagt Niall. Ik knik
'Naar haar toe gaan en het proberen uit te praten denk ik'
'Je hebt gelijk' zeg ik. Ik zoek haar nog een keer maar ze is weg.
'Ze is weg' zucht ik.
'Misschien zie je haar nog wel' zegt hij. Ik haal mijn schouders op.
'Misschien ook niet' zeg ik. Hij slaat zijn arm om me heen en geeft me een kus op mijn wang.
'Het komt wel goed' zegt hij
'Ik hoop het' zucht ik
'Zullen we gaan? Het is al 16:23'
'Zo snel al? Oke, kom' ik sta op en we gaan weer naar huis. We kijken wat tv en daarna moet Niall helaas gaan
'Ik moet gaan' zegt hij.
'Hoelaat ben je thuis denk je?'
'Ik denk 21:00'
'Oke, veel plezier' ik geef hem een kus en zwaai hem uit. Dan ineens piept mijn telefoon.
-we moeten praten, om 19:30 in het park. Liefs, je moeder- zal ik gaan? Of blijven? Ik heb echt geen idee. Ik zucht en leg mijn telefoon weg. Ik besluit maar om even wat eten voor mezelf te maken. Maar ik ben er niet echt met mijn hoofd bij. Moet ik wel of niet naar mam gaan??

-----
Hoe vinden jullie het? Comment en vote x ik hou van jullie