Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

44

Ik zit in mijn kamer. Mijn vader heeft een schaar in de kamer gezet, de neiging word alleen maar groter. Ik voel me zo slecht, ik wil die pijn gewoon vergeten. Ik heb het al een lange tijd niet meer gedaan. Zal ik het doen? 1 keer maar. Dat is niet erg toch? Maar ik had het aan Niall beloofd. Ik zucht. De deur gaat open.
'Ik dacht dat je allang die schaar had gepakt' grijnst Freek
'DONDER OP!' Gil ik.
'Niemand hoort je, en ze komen je toch niet halen. Ze gingen alleen met je om omdat je zielig bent. Ze hebben wel betere dingen te doen dan naar jou te zoeken, je bent waardeloos. Niemand geeft om je' ook al heb ik het gevoel dat het niet waar is, breekt het me. Hij grijnst en loopt de kamer uit. Tranen rollen over mijn wangen. Het boeit me niks. Ik sta op en pak de schaar. Ik ga bij de kraan staan. Ik maak een snee. Dat is genoeg. Ik wil hem terugleggen, maar ik ga door. Mijn emotie neemt het over van mijn verstand. Ik blijf maar snijden, het blijft maar bloeden. Na een tijdje stop ik. Ik voel me duizelig worden. Ik wil naar het bed lopen, maar ineens draait alles. De muren komen weer op me af. Ik probeer me vaat te houden aan de muur maar ik val op de grond. Alles wordt zwart.....

'Word wakker' ik voel dat iemand me in mijn gezicht slaat. Ik schrik wakker.
'We gaan naar Australië, meekomen' zegt mijn vader. Ik schud mijn hoofd en sla mijn armen over elkaar.
'In nog geen miljoen jaar!!' Hij kijkt weer boos.
'Jij komt nu mee naar de auto!!' Schreeuwt hij
'WAAROM ZOU IK NAAR JE LUISTEREN JE HEBT MIJN LEVEN VERPEST!!' Roep ik terwijl de tranen over mijn wangen rollen.
'Awh moet mijn kleine meisje huilen?' Zegt hij met een brede grijns
'Ik zweer het ik sla die grijns van je gezicht af' hij loopt op me af
'Oke, jij je zin. We blijven hier. Jij blijft hier, wacht even' hij loopt de kamer weer uit. Ik huil weer. Ik mis Niall... Zouden ze me nu zoeken? Of zouden ze met andere dingen bezig zijn? Sophie niet te veel verwachten, je bent waardeloos. Dan komt Freek de kamer ingelopen. Je ziet gewoon dat hij dronken is, dat zeker. Ik loop naar achteren tot ik de muur voel en nergens meer heen kan. Ik ben bang voor Freek, hij heeft me zo veel pijn gedaan vroeger, wie weet wat hij nu gaat doen. Er staat nog maar een paar centimeter tussen ons in. Hij pakt me bij mijn heupen en begint me te zoenen. Ik duw hem van me af. Hij duwt mijn armen tegen de muur aan, nu kan ik niks meer doen. Ik ben zo bang. Hij zoent me weer. Tranen rollen over mijn wangen.
'Verdomme werk mee' sist hij.
'NEE!' Gil ik. Hij kijkt me boos aan en slaat me in mijn gezicht. Ik zak in elkaar met mijn gezicht in mijn handen. Ik wil hier weg, nu meteen.

POV NIALL
Ik zit op de bank en staar dof voor me uit. Ik ben echt zo dom. Zayn komt de kamer in, inmiddels weer iedereen wat er.
'Niall, ik heb KFC voor je' zegt hij. Ik mompel wat onverstaanbaars en voel dst hij naast me komt zitten.
'Kom oo Niall, het wordt er toch ook niet beter op als je alleen maar hier op de bank zit?' Ik zucht
'Lisanne probeert met Sophie's vader contact te maken, ze komt echt wel terug'
'En als ze terug is gaat ze me haten'
'Wat? Niall waarom zou ze je haten? Ze houdt van je!'
'Ik moest haar helpen'
'Daar kon je niks aan doen, dat weet ze zelf toch ook?
'Als ze niet meer terug komt, of ze is er erg aan toe vergeef ik het mezelf echt nooit'
'Het is echt niet jouw schuld Niall' ik zucht.
'Mag ik misschien even alleen zijn?' Hij knikt en loopt de kamer uit. Ik hoop zo erg dat het met haar gaat... Er rolt een traan over mijn wang. Ik veeg hem ruw weg en loop naar boven. In de badkamer was ik mijn gezicht. Dan zie ik het liggen. Ineens komt er een hele grote neiging naar boven om me zelf te straffen. Dit heb ik nog nooit gevoeld... Maar Sophie beloofde het me om het nooit meer te doen, dan moet ik niet gaat beginnen.....