Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

49

'Je houdt echt van hem he?' Ik kijk op en zie Sophia staan. Ik knik.
'Heel erg' zeg ik.
'Dat is te zien, jullie geven echt om elkaar' zegt zs
'Soms ben ik jaloers op jullie' grinnikt ze erachteraan.
'Jij en Liam zijn ook super lief samen hoor' zeg ik.
'Heb je zin om te trouwen?' Vraagt ze. Ik knik heftig.
'Ik kan niet wachten, jij, Pez, Sacha, mijn moeder en als Maura en Denise mee willen gaan mee zoeken voor de trouwjurken' Sophia klapt blij in haar handen
'Je gaat er zo mooi uit zien, en dan doet Lou je haar en make up Oh my god ik zie het al helemaal voor me' zegt ze.
'Ik ook' zucht ik
'En toen ik je al naar Niall zag kijken alleen al wist ik gewoon dat jullie bij elkaar moesten zijn' ik voel mezelf blozen.
'Echt?'
'Zeker!' Zegt ze

'Je deed het super' zeg ik als Niall naar me toe loopt. Hij glimlacht.
'Vooral omdat jij er bent' zegt hij en hij geeft me een knuffel. Ik knuffel hem terug
'Hoe voel je je?' Vraagt hij.
'Beetje hoofdpijn, verder gaat het wel' zeg ik. Hij knikt.
'Dan gaan we zo meteen naar het hotel en kun je uitrusten' hij geef me een kus.
'En hoe is het met de lovebirds?' Hoor ik Louis zeggen. Ik draai me om en gil als ik hem vlak achter me zie staan.
'Jezus Louis' zeg ik. Hij grinnikt.
'Ik wilde zeggen dat we naar het hotel gaan' zegt hij. We knikken en lopen richting het hotel

'YES, thuis' zeg ik als ik op het bed plof. Niall komt naast me liggen en kijkt me aan. Hij kijkt naar mijn ring en speelt mrt mijn vingers.
'Ik kan het nog steeds niet geloven dat jij straks mijn vrouw wordt' zegt hij. Ik kijk hem aan.
'Hoezo?'
'Gewoon, je bent zo speciaal, lief, grappig, behulpzaam, knap en alles..' Zegt hij verlegen.
'Awh Niall' ik geef hem een kus,
'Je bent het liefste vriendje dat er bestaat' zeg ik.
'Wanneer was de laatste keer dat je sneed?' Vraagt hij. Ik denk even na
'Ik denk toen dst gedoe met pap en Freek.....' Mompel ik
'Serieus ik haat die klootzakken' zegt hij. Ik knik en er rolt een traan over mijn wang.
'Waarom huil je?' Hij kijkt me aan.
'Gewoon, er aan terugdenken maakt me al bang. Laat maar, ik moet me niet zo aanstellen' zeg ik en ik veeg mijn tranen weg.
'Soms is het juist goed om te huilen' zegt hij.
'Maar ik huil zo veel dat het lijkt alsof dat het enige is wat ik doe' xeg ik.
'Dat is niet zo, je hebt gewoon veel meegemaakt' zeg hij.
'Denk je dat dat het is?' Ik kijk hem aan, hij knikt en trekt me in een knuffel. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. Bij Niall voel ik me veilig, als hij bij me is ben ik nergens bang voor. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd.
'Ga nu maar slapen jij, je hebt rust nodig' zegt hij en hij wrijft met zijn hand over mijn wang.
'Blijf jr bij me?' Hij knikt
'Tuurlijk doe ik dat' zegt hij. Ik glimlach en we lopen naar onze kamer. Ik pak mijn pyjama en kleed me om in de badkamer. Ik doe mijn haar in een rommelige knot en loop de kamer weer in. Niall kijkt me aan.
'Wat?' Vraag ik.
'Niks, je ziet er gewoon mooi uit' zegt hij. Ik voel mezelf blozen en ga naast Niall liggen. Hij slaat zijn arm om me heen en langzaam val ik in slaap.

'Nu is je vriendje er niet meer he?' Ze kijken me grijnzend aan waar ik doodsbang word. Ik draai me om en zie Niall staan.
'Niall!!' Ik ren naar hem toe maar hij lijkt steeds verder weg te gaan
'Nee Niall!!! Please, laat me niet alleen!!' Gil ik. Dan is hij weg. Ik draai me om en zie Freek en mijn vader staan. Achter ze staan alle mensen waar ik om geef... Mijn moeder, Niall, Liam, Louis, Harry, Zayn, Perrie, Sophia, Sacha, Ashton, Michael, Luke, Calum, Maura, bobby, Greg, Denise en Theo. Freek loopt op me af en duwt me ergens een.
'Hoe kon je' hoor ik Sophia zeggen
'Waarom liet je ons daar?' Hoor ik mijn moeder zeggen.
'Wij zijn klaar' hoor ik Niall zeggen
'NIALL!!' Gil ik
'Sophie!! Sophie!'
Ik sper mijn ogen open en zie Niall zitten. Ik begin meteen te huilen en Niall slaat zijn armen om me heen.
'Wie schreeuwde er net?' Hoor ik Perrie zeggen.
'Sophie, ze had een nachtmerrie' zegt Niall.
'Ohw..'
'Ga jij maar, ik blijf wel bij haar' Niall trekt me tegen hem aan en ik houd hem stevig vast.
'Waar ging je nachtmerrie over?' Ik kijk op,
'Freek en mijn vader... Jij was weg... Ze hadden me en toen begonnen alle mensen waar ik om geef me te haten, ik schreeuwde maar niemand hoorde me. Het leek zo echt en ik ben zo bang dat ze weer terugkomen' snik ik.
'Ze komen niet terug, ze zitten in de gevangenis, ze komen niet meer aan jou'
'Echt?' Hij knikt.
'Nooit meer, dst beloof ik' hij drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik knik.
'Denk je dat je weer kan slapen?' Vraagt hij.
'Ik probeer het' mompel ik en ik ga weer goed liggen. Niall heeft zijn armen stevig om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik hoor hem zachtjes neuriën en hij wiegt me zachtjes heen en weer. Ik val langzaam in slaap.