Kayıt Dışı / Çapulcular

38. Bölüm / Aşkın En Masum Hâli

Luciana Ricardo'nun zihninden çıktı bir anda. Daha fazlasını kalbinin kaldırabileceğini sanmıyordu. Ricardo'nun safir mavisi gözlerine bakarken sağ gözünden süzülen iri bir gözyaşına engel olamamıştı.

Ricardo kalbine oturan büyük bir ağırlıkla Ay Yüzlü kızın yanağı boyunca süzülen gözyaşını takip ederken en büyük korkusunun gerçek olduğunu düşünüyordu.

"Ağlama lütfen Lucy..." dedi yakınır gibi.

Luciana'yı üzdüğü için kendinden nefret ediyordu şu an. "Ağlama nolur... Amacım seni üzmek değildi. Senden hiç bir şekilde karşılık falan beklemiyorum zaten. Nolur kendini bir şeylere mecbur hissetme" dediğinde Luciana'nın gözyaşları hâlâ akmaya devam ediyordu.

"Seni karşılıksız sevmeye alışkınım ben zaten. Şu Zihinbend saçmalığı olmasa hiç söylemeyecektim. Zihinbend çalışmaya başlarsak eninde sonunda öğrenecektin. En başta bilmen en doğrusu olur sandım. Ben... özür dilerim... Çok özür dilerim Luciana seni üzmek değildi amacım. İstersen hiç bir şey olmamış gibi..."

Ricardo nefes almadan ardı ardına konuşurken Luciana parmak uçları ile onun dudaklarına dokunarak susmasını sağlamıştı. Kalbi heyecandan deli gibi atarken Ricardo'nun söylediği her şey oldukça saçma geliyordu.

"Bi sus da anın tadını çıkarayım aptal!" dedi Luciana kocaman gülümseyerek. Hâlâ gözyaşlarının etkisiyle yanakları ıslaktı.

"Hem insan böylesine güzel sevdiği için özür diler mi hiç?" dedi tatlı bir sistemle. "Asıl ben bu zamana kadar fark etmediğim için özür dilerim" dedi mahcubiyetle.

Luciana'nın kalbi öyle büyük bir mutlulukla doluydu ki aylardır bastırmaya çalıştığı bütün hisleri daha yoğun bir şekilde gün yüzüne çıkmıştı sanki.

Sağ elini kalbinin üzerine götürerek derin bir nefes almaya çalıştı ancak aldığı nefes bile ciğerlerine sığmıyor gibiydi.

"Kalbim yerinden çıkacak sanki..." diye mırıldandı kendi kendine.

Ricardo ise şaşkınlığın etkisiyle irileşmiş gözlerle ona bakıyordu. Sanki Luciana'nın söylediklerini duyuyor ancak idrak edemiyor gibiydi.

Luciana bakışlarını tekrar safir mavisi gözlere çevirdiğinde şefkatle baktı bir kaç saniye. Kendisi de mantıklı düşünecek durumda değildi ancak Ricardo'nun daha büyük bir şokta olduğu bariz bir şekilde belli oluyordu.

Elini tekrar kaldırıp kaldırıp parmak uçlarıyla Ricardo'nun yanağına dokundu hafifçe. Heyecandan elleri bile titriyordu sanki.

Dokunuşunun etkisiyle Ricardo hafifçe irkilip gerçek dünyaya dönmüştü. Şu an hiç bir şeyi anlamlandıramayacak kadar karışıktı aklı. Duyduklarının hayal mi yoksa gerçek mi olduğunu sorguluyordu.

"Bir şey söyle lütfen Ric! Biraz daha sessiz kalırsan her şeyi kendi kafamda kurduğumu düşüneceğim" dedi Luciana tedirgin bir ses tonuyla.

"Ben... Anlamıyorum Lucy..." diye mırıldandı Ricardo sesini nihayet bulduğunda. "Yani sen... Bana kızgın değil misin?" diyerek şaşkınlıkla sordu.

Luciana gözlerini safir mavilerinden bir an olsun ayırmadan tekrar konuşmaya başladı. "Benim de seni sevebileceğime hiç mi ihtimal vermemiştin?" diye sordu üzüntüyle. Ancak sorarken bile cevabı biliyordu. Ricardo ondan gerçekten hiç bir şey beklememişti.

Yıllardır hiç bir umut beslemeden nasıl sevebildiğini aklı almıyordu bir türlü. Kendisi olsa böyle yüce bir şekilde sevebilir miydi emin değildi. Emma Vanity'i bile ne kadar kıskanmıştı. Sevince ister istemez beklentiye girip hayaller kurmalıydı insan. Ancak Ricardo'nun aşkı bile bir başkaydı anlaşılan.