Bölüm gecikti özür dilerim... Telafi etmeye çalışıyorum, iyi okumalar.
"Kalksana lan saat kaç oldu!"
Yapacak işi olmadığı için benim yatıp kalktığım saatlerle uğraşan abimi duymazdan gelip yorganı kafama kadar çektim.
"Gökçe!"
"Zıkkım!"
"Noluyo kızım sana iki gündür? Depresif depresif haller falan? Aşık mı oldun?"
"Of ne aşkı ya?" Diye bağırarak doğruldum yataktan. Böyle bir tepki beklemeyen abim kaşlarını kaldırmış bana bakıyordu. " Tutturmuşsunuz bir aşk! Ne meraklısınız milleti aşık etmeye!"
" Anne bunu bi terapiye mi götürsek biz ya?" Diye seslendi anneme sessizce. Sanırım biraz abartmıştım. Biraz...
Pikniğin olduğu günden beri Ege'nin söylediği şeyler aklımdan çıkmıyordu. Öyle ki, rüyalarıma falan girmeye başlamıştı. Saçma sapan, Emir içerikli rüyalar görüyordum günlerdir. Emir abi bize geldiğinde kendimi odama kilitleyip gidene kadar çıkmıyordum. Mahallede karşılaştığımızda falan resmen kaçıyordum adamdan.
Annem odama girdiğinde tavana diktiğim gözlerimi ona çevirdim.
"Hasta mısın anneciğim?" Dedi elini alnıma koyarken.
"Yok."
"Hayırdır ne bu haller?"
"Yok bir şey anne.. Bir konuda kafam karıştı biraz."
"Pasta yaptım, Gülşen teyzenlere bir tabak götür hadi. Kafan dağılır, hava almış olursun." Gülşen teyze deme anne! Tabak götür deme!
"Yok anne yaa abim götürsün. Arkadaşı değil mi sonuçta?"
"Onu ikna etmeye mi uğraşayım şimdi kızım? Ders çalışıyor odasında. Hadi bak iyi gelir sana da." Daha fazla itiraz edersem annemin şüpheleneceğini düşündüğüm için daha fazla uzatmadım. Yataktan kalktıp üstüme düz, açık mavi bir crop ve siyah bol bir pantolon giydim. Yüzüme bir şey sürmeden saçlarımı tepeden at kuyruğu yaptım. Mutfaktan annemin yaptığı pastayı da alıp Emir abilere doğru yürümeye başladım.
Nereye kadar kaçacaktım sonuçta? Aşık falan değildi ayrıca bana, kendi kafamda kuruyordum kendi kendime. Kapılarını çaldığımda kendime sakin olmam gerektiğini söylüyordum.
"Gökçe, hoş geldin kuzum gel içeri." Diye kapıyı açtı Gülşen teyze.
"Yok Gülşen teyze tabağı verip gideyim ben." Dedim.
" Olur mu kız öyle? Kısır yaptım ondan koyarım ben de gel." Diye beni içeri aldı. Sanırım Emir evde değildi. Rahat olabilirdim.
" Gel kuzum sen çay koy bize, içeride çamaşırlar kaldı ben onları yerleştirip geleyim." Dedi ve mutfaktan çıktı Gülşen teyze. Bu eve geldiğinizde sizi öylece bırakmazdı, mutlaka bir şeyler yedirip içirirdi yani.
Mutfakta, yukarıdaki dolaptan bardakları alırken birden omzumda bir şey hissettim.
"Hii!" Diye arkamı döndüm.
" Kaşık alacağım da.." dedi Emir abi gözlerime bakarak. Çok yakınımda duruyordu ve tezgâha doğru yaslanmıştım.
"Al o zaman." Diye mırıldandım o hala bana bakarken. Çok saçma bir an yaşıyorduk şu an.
"Çekmecenin önünde duruyorsun." Dedi hafifçe gülümseyerek.
"Ha, doğru çekmece" diyerek kenara çekildim. Kaşığını aldığında kendine bir kase kısır koyup mutfak masasına oturdu. Ben onu görmezden gelip çay koymaya çalışırken oradan beni izliyordu. Bu adamın hareketleri gerçekten garipleşmişti sanki. Ya da ben paranoyaktım.
Kapı çaldığında Gülşen teyze kapıyı açmaya gitti. Duyduğum sesle gözlerimi kocaman açıp arkamı Emir abiye döndüm.
"Annem tabağınızı gönderdi Gülşen teyze." Diyordu Nilsu'nun sinir bozucu sesi.
Beni bu evde görmesi isteyeceğim son şey olurdu muhtemelen. Emir abi ne düşündüğümü anlamış gibi bakıyordu. Gülşen teyze Nilsu'yu içeri alınca masadaki telefonuma uzanıp kapıya döndüm. Gitsem daha iyi olurdu şu an. Bileğimde Emir abinin elini hissettiğimde ona döndüm.
" Nereye?" Dedi.
Tam cevap verecekken arkamdan Nilsu'nun sesini duydum.
"Aa Gökçe de mi buradaymış." Gözü Emir abinin elimi tutan eline kaydığında, çekip Emir abinin elinden kurtarmaya çalıştım ama bırakmayıp beni çekerek sandalyeye oturttu. Elimi ilk kez tutmamıştı, ama garip hissetmiştim.
"Evet, Gökçe de burda." Dedi çıkardığım bardaklara çay doldururken. Nilsu'nun yüzüne bakmıyordu. Gecen günkü meselenin üzerine Nilsu'nun bu eve giriyor olması bile garipti. Garip garip bana bakarak sandalyelerden birine oturdu.
"Hoşgeldin kızım, annenler nasıl?" Diye sordu Gülşen teyze. Şirin şirin cevap verdi.
"İyiler Gülşen teyze selamları var."
"Gökçe de pasta getirmiş , ondan koyayım yiyelim." Dedi Gülşen teyze gülümseyerek.
"Ben eve gitsem aslında Gülşen teyze." Dedim sıkıla sıkıla. Nilsu'nun garip bakışları altından oturmak çok zordu.
"Olur mu öyle şey kızım otur işte, evimizin kızısın."
Çok riskli cümleler kuruyorsun Gülşen teyze...
Emir abi bizi mutfakta bırakıp odasına girdi. Okuldan, ailelerimizden bir süre sohbet ettik. Sonra Nilsu'nun telefonu çaldı.
"Ben gideyim artık Gülşen teyze, annem aradı." Dedi kalkarken. Emir abinin kapısına bakıyordu çıkmasını bekler gibi.
"Ben de gideyim o zaman." Dedim ben de. Emir abinin odasının kapısı açılınca Nilsu gözlerini pörtletip oraya döndü. Emir abi elinde şiir kitabımla yanımıza geldi.
"Bunu da vereyim Gökçe bende kaldı." Dedi. Kitabı alıp kapıdan çıktım. Nilsu'nun yüzüne bakmadan hızlı hızlı Nazlı'nın evine doğru yürüdüm. Kapılarını çaldığımda annesi açtı.
"Nazlı'ya geldim, evde mi?"
"Evde, odasında."
Odasına pat diye girdiğimde baş aşağı yattığı yatakta şıçrayıp elindeki kitabı düşürdü.
" Allah aşkına ne oldu yine ya? Bir insanın kapı çalmayı öğrenmesi bu kadar uzun sürmemeli yani." Diye sitem etti. Gitip yatağına oturduğumda derin bir iç çektim.
"Çok sinirlerim bozuk Naz."
"Noldu?"
"Kafam karışık."
"Hee biliyorum o zaman konuyu."
"Bu gün onlara gittim, yani annem gönderdi işte. Yine çok garipti, bakışları haraketleri falan... Bilmiyorum ya kafamda kuruyorum diyeceğim ama sen de fark ediyorsun."
" Belki de hoşlantı değildir Emir abininki. Yani sadece senin artık çocuk olmadığını fark ediyordur. Küçük kız kardeşiymişsin gibi davranmıyordur artık." Bilmiyorum anlamında başımı salladım. Elimdeki şiir kitabının rastgele bir sayfasını açtığımda Turgut uyar'ın bir şiirine denk geldim, Göğe Bakma Durağı... Birkaç dizenin altı çizilmişti.
Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım,
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum...
Bölüm nasıldı? Yorumlarınız neler?
Karakterler hakkında düşünceleriniz?
Kitabı tanıdıklarınıza önerirseniz daha büyük bir aile olabilir. Okuyan, oy veren, yorum yapan herkese çoook teşekkür ederim.
Sonraki bölüme kadar hoşcakalınnn<33
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Burası Benim Gökyüzüm
Teen Fiction" Annemle babamın yaptığı ilk hatasın."dedim düştüğüm yerde yatarken. "İkincisi de sen misin?" Dedi kafasını telefondan kaldırıp. "Hayır. İkinci hatayı sen doğduktan sonra yetimhaneye vermeyerek yaptılar. Gerçi hala geç değil." ... Aile, abi, arkad...
