" Annemle babamın yaptığı ilk hatasın."dedim düştüğüm yerde yatarken.
"İkincisi de sen misin?" Dedi kafasını telefondan kaldırıp.
"Hayır. İkinci hatayı sen doğduktan sonra yetimhaneye vermeyerek yaptılar. Gerçi hala geç değil."
...
Aile, abi, arkad...
Yeni bölümümüze hoş geldiniz:) Bölümden önce yeni kurgumu kısaca tanıtmak istedim, ilginizi çekerse ve okursanız çok sevinirim.
Bir lisede her zamankilerden farklı bir ifşa hesabı açılırsa ve kendisi hakkında da paylaşım yapılan ana karakterimiz bu hesabın sahibini öğrenmeye çalışırsa neler olur?
Seversiniz diye düşünüyorum. Bu bölümü okuduktan sonra koşun onu da okuyun💞
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Neydi bu şimdi?"
Sinan abinin sorusuyla kendime geldim. Onur gitmiş, biz parkta kalmıştık. Hepsi bana bakıyordu ve ben nasıl bir açıklama yapacağımı bilmiyordum. Nihayet abim olaya el attı.
"Bu şerefsiz Gökçe'nin üzerinden iddiaya girmişti. Şimdi de aklına düşmüş piçlik yapmaya gelmiş."
Sinan abi kaşlarını çattı. Benim gözlerim Naz'a ve Ege'ye kaydı, ne düşündüklerini anlamaya çalışıyordum.
"Neyse sen canını sıkma güzelim. Yediği dayağın üstüne uzun bir süre görünmez buralarda." Dedi Sinan abi. Onaylayarak başımı salladım. Telefonuma gelen bildirim sesiyle dikkatimi telefona verdim.
Onur:
(Temsili fotoğraf)
Onur: Şimdi ciddiye aldın mı beni?
İçimdeki berbat hisle gözlerimi kapattım. Attığı fotoğrafta Nilsu ve Emir birlikteydi. Derin bir nefes alıp telefonu kapttım.
"Ben pek iyi hissetmiyorum kendimi. Midem bulanıyor. Eve gitsem iyi olur." Dedim. Abim ayağa kalkıp yanıma geldi.
"Ne oldu birden? Ben de geleyim tamam."
Bu saatten sonra ona ne söylersem söyleyeyim benimle birlikte geleceğine emindim. O yüzden daha fazla uzatmadım. Diğerleriyle vedalaşıp abimle parktan çıktık.
"Neden bu kadar bozdun moralini ona?" Dedi elini omzuma atıp.
"Bozmadım."
"Şu sesine bak Gökçe? Ne oldu birden?"
"Yok bir sey abi. Zaten hasta hissediyordum, şimdi midem bulanmaya başladı." Dedim sesimin kötü çıkmaması için uğraşarak. Kendimi gerçekten kötü hissediyordum. Onur'a inanmak istemiyordum ama fotoğrafı gözlerimle görmüştüm, Emir bu gün neden yanımıza gelmemişti ve Nilsu'nun kendisine olan hislerini bile bile neden onunla konuşuyordu? Kafamda bir sürü soru işareti vardı.
Eve vardığımızda abime hiçbir şey demeden odama girdim. Kendimi yatağa atıp yorgana sarıldım. Emir' i arayabilirdim, mesaj atabilirdim, hesap sorabilirdim ama hiçbirini yapmak istemiyordum. İçimden bu konuyla uğraşmak gelmiyordu. Gerçekten böyle bir şey yapmış olma ihtimali beni korkutuyordu. Üstelik haftalardır yüzünü görmediğim Onur neden bir anda çıkıp böyle bir şey uydursundu?
