To Forget (Destined Series #1)

XXVII

CHAPTER TWENTY SEVEN

Changes

After graduation, I never thought that my life would be more difficult. Alam kong magiging mahirap pero hindi ko inaasahan na magiging ganito pala kahirap.

From staring at the tree, I looked at the man from afar. Huminga ako ng malalim at napangiti. Henrick is buying our food. Nasa labas kami at nakatambay, nagpapahinga pagkatapos lang mag-apply ng trabaho. 

Nilingon ako ng lalaki. When our eyes locked, my smile become wider. Ngumiti din ito.

I saw how he nodded to the vendor while smiling. Nagsimula itong maglakad papalapit sa akin hawak ang biniling burger at fries na gusto ko.

This is just our second day applying for a job. Magkasama kami katulad ng napag-usapan. Nagtatrabaho pa rin naman ako sa fast food chain, gabi pa rin ang shift ko. Pero siyempre, kailangan ko ng ibang experience para ma-i-apply ko ang natapos na kurso. Kung sakaling matanggap din ako, titigil din sa pagtatrabaho bilang waitress dahil may balak akong mag-self review sa paparating na board exam. Malapit na din iyon, mga limang buwan na lang.

"Okay ka lang?"

Pagkarating nito, iyon agad nag tanong ng lalaki. There's a worry showing off from his eyes. Pagkatapos akong halikan sa noo, agad itong umupo sa tabi ko. I smiled at him and gently nodded my head for him not to worry too much.

"Oo naman, medyo pagod lang," nakangiti kong sagot.

Ngumuso siya, binigay sa akin ang pagkain. "Kung umuwi na kaya tayo? Pagod ka na, eh, bukas ulit."

Agad akong umiling. "Nope, ituloy natin 'to. Dalawang company pa lang ang napuntahan natin. Sayang naman ang araw kung uuwi na tayo ngayon. Isa pa, ayos lang naman ako."

He didn't say anything. He just looked away and pouted his lips more. Napatawa ako. I have peck on the lips that's shock him. Mas natawa ako.

"Jasmin!"

Nanlalaki ang mata niyang nilibot ang paningin sa paligid. Where outside and this is a public place, so I understand why his cheek is red because of embarrassment.

Kumagat ako sa burger. "Don't worry, no one sees that."

He glared at me, I only laughed at him. Goodness, this man is really conservative!

"You know that I'm addicted to your kisses but please, don't do it in the public places. Baka may makakita," halos bulong niyang sabi.

Ngumuso ako, nilalabanan ang ngiti. Tumango na lang sa sinabi niya.

He took a deep breath before holding my hand. "Jasmin, I'm serious here."

Kinagat ko ang labi, sineryuso ang mukha. "Seryuso din naman ako, ah."

Umiling siya, hindi naniniwala. He only sighed and wipe something on my lips. May ketchup pala dun.

Buong araw, naubos namin ang oras sa paghahanap ng trabaho. Medyo mahirap dahil marami din ang nag-a-apply, agawan. Pero kahit na ganun, nagtiis ako.

Umuwi kami sa apartment namin ng sabay, pagod na pagod. Agad akong umupo para ipahinga ang likod. Si Henrick, imbes na magbihis na muna, agad iton pumunta sa kusina para magluto.

Sinundan ko siya ng tingin. Seryuso siya sa ginagawa. He even folded his dress shirt up to his elbow. Naka-slacks at kahit na likod pa lang niya, alam mong may tinatagong kagwapohan.

I smiled. Nangalumbaba ako. He glance at me that me smile wider.

Hindi ko alam pero nagulat ako nung bigla niyang iniwan ang ginagawa para lapitan ako.